Το μνημείο του Λυσικράτη (γνωστό και ως φανάρι του Διογένη) όπως το έβλεπαν οι περιηγητές στην Πλάκα της Αθήνας το 1870. Ο μικρός κυκλικός ναός χτίστηκε το 334 π.Χ. από τον Λυσικράτη (του Λυσιθείδη) κατά την 111η Ολυμπιάδα δηλ. το 335-334π.Χ. Ο Λυσικράτης έκτισε το μνημείο για να στήσει πάνω σε αυτό το έπαθλο που πήρε ως χρηματοδότης της νικητήριας θεατρικής παράστασης. Παρατηρούμε την ψηλή πέτρινη τετράγωνη βάση [κρηπίδωμα] (ύψους 4μ. και πλάτους 3μ.) πάνω στην οποία στηρίζεται το μαρμάρινο κυκλικό μνημείο με διάμετρο 2,80 μ. και ύψος 6,50 μ. Ο κυκλικός ναός αποτελείται από έξι φαινομενικά μισές κολώνες με κιονόκρανα Κορινθιακού ρυθμού που στέκονται περιμετρικά στην κυκλική βάση με τα τρία σκαλιά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ολόκληρες κολώνες που ενώνονται με καμπυλωτές μαρμάρινες πλάκες και στεφανώνονται στην κορυφή από επιστήλιο και ζωφόρο. Το επιστήλιο φέρει επιγραφή με το όνομα του χορηγού Λυσικράτη ενώ η ζωφόρος έχει θέμα την περιπέτεια του θεού Διονύσου με τους Τυρρηνούς πειρατές. Οι πειρατές αιχμαλώτισαν τον θεό χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι και σκόπευαν να τον πουλήσουν δούλο. Ο Διόνυσος όμως ελευθερώθηκε και για να τιμωρήσει τους πειρατές τους μεταμόρφωσε σε δελφίνια. Η επιλογή του θέματος αυτού δεν έγινε μόνο για να διακοσμήσει το μνημείο αλλά και να τιμήσει τον θεό Διόνυσο αφού προς τιμή του γίνονταν οι δραματικοί αγώνες. Τέλος, την στέγη διακοσμεί τρίπλευρο κιονόκρανο διακοσμημένο με έλικες πάνω στο οποίο ήταν τοποθετημένο το έπαθλο [τρίποδας] που κέρδισε ο Λυσικράτης. Η συγκεκριμένη φωτογραφία του Πέτρου Μωραΐτη μας δίνει μια εικόνα της Αθήνας του 1870 προσφέροντάς μας έτσι τη δυνατότητα να διακρίνουμε τις αλλαγές που συντελέστηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Πίσω από το μνημείο διακρίνεται τμήμα του κατεστραμμένου μοναστηριού των καπουτσίνων στο οποίο ανήκε από το 1669 έως το 1824 χρονιά κατά την οποία το μοναστήρι κάηκε από τους επιδρομείς του Ομέρ πασά.