Πρόκειται για σχέδιο κιονόκρανου κορινθιακού τύπου από τη συλλογή των ελληνιστών ζωγράφων και αρχιτεκτόνων James Stuart και Revett Nicholas που βρίσκονταν το 1794 στην τουρκοκρατούμενη τότε Ελλάδα. Τα κιονόκρανα κορινθιακού τύπου πρωτοεμφανίζονται τον 4ο π.Χ. Η αρχιτεκτονική της συγκεκριμένης περιόδου διακρίνεται για την υπέρβαση των κανόνων και του μέτρου, την περίτεχνη διακόσμηση, τη σύνθεση στοιχείων δωρικού και ιωνικού ρυθμού, την ανέγερση κοσμικών και όχι μόνο ναϊκών οικοδομημάτων. Τα κιονόκρανα κορινθιακού τύπου χαρακτηρίζονται από υψηλό έχινο ("κάλαθος"), που περιβάλλεται από σειρές φύλλων ακάνθης και έλικες στις τέσσερις γωνίες. Σύμφωνα με τον Βιτρούβιο, ο γλύπτης Καλλίμαχος ήταν ο πρώτος που εμπνεύστηκε τον κορινθιακού ρυθμού κιονόκρανο από ένα καλάθι που βρισκόταν στον τάφο ενός κοριτσιού στην Κόρινθο. Το καλάθι, όπου ήταν τοποθετημένα τα παιχνίδια του κοριτσιού, σκεπαζόταν από μία τετράγωνη πλάκα. Γύρω από το καλάθι είχαν φυτρώσει άκανθοι ακολουθώντας το σχήμα του. Ο κορινθιακός ρυθμός αποτελεί τον πιο διακοσμητικό από το δωρικό και τον ιωνικό. Θεωρήθηκε εξέλιξη του ιωνικού ρυθμού. Ο Κορινθιακός ρυθμός προτιμήθηκε στη νεώτερη εποχή ιδιαίτερα από τους αρχιτέκτονες της Αναγέννησης αλλά και από τους νεοκλασικιστές.