Στη φωτογραφία του Πέτρου Μωραΐτη (Αθήνα, γύρω στα 1870) αποτυπώνεται ένα από τα τελευταία επιτύμβια μνημεία που ενεγέρθηκαν στον Κεραμεικό πριν την έκδοση του απαγορευτικού νομού του Δημητρίου Φαληρέως το 317π.Χ περί καλλωπισμού των τάφων. Πρόκειται για την επιτύμβια στήλη της Παμφίλης και Δημητρίας που χρονολογείται το 320 π.Χ. Το ανάγλυφο φέρει επιγραφή «Η Δημητρία και Παμφίλη» και εικονίζει την Παμφίλη να κάθεται σε θρόνο και την αδελφή της Δημητρία να στέκεται όρθια δίπλα της. Το συγκεκριμένο ανάγλυφο πρέπει να είναι το δεύτερο που προέρχεται από τον ίδιο οικογενειακό τάφο, καθώς εικάζεται ότι υπήρχε ένα αρχικό είκοσι χρόνια πριν. Εκείνο το ανάγλυφο παρίστανε τη Δημητρία –η οποία πρόσφατα είχε πεθάνει– καθιστή να δίνει το χέρι της στην ζωντανή αδελφή της Παμφίλη που στεκόταν όρθια. Αυτή η "δεξίωσις" (=χειραψία) συνέδεε συμβολικά ένα νεκρό με τους ζωντανούς σε μια πράξη αποχαιρετισμού. Όταν είκοσι χρόνια μετά το θάνατο της Δημητρίας πεθαίνει και η Παμφίλη δημιουργείται ένα νέο επιτύμβιο ανάγλυφο, αυτό που αποτυπώνεται στη φωτογραφία του Μωραΐτη, το οποίο εικονίζει τις δύο νεκρές γυναίκες χωρίς χειραψία. Στο ανάγλυφο αυτό η Παμφίλη κάθεται και η Δημητρία είναι όρθια κοντά της ενώ οι δύο αδερφές τείνουν να δώσει το χέρι της η μία στην άλλη. Η επιτύμβια στήλη με τις θλιμμένες και υπερήφανες μορφές της Παμφίλης και Δημητρίας αποτελεί ένα αριστούργημα γλυπτικής του 4ου αι. π.Χ. Συνιστά χαρακτηριστικό δείγμα αττικού επιτύμβιου ανάγλυφου με αρχιτεκτονική πλαισίωση. Παρουσιάζεται δηλαδή ως πρόσοψη ναΐσκου με δύο παραστάδες που στηρίζουν ένα αέτωμα. Καθώς η επιτύμβια στήλη της Παμφίλης και Δημητρίας δημιουργήθηκε στα τέλη του 4ου αιώνα αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα εξέλιξης των ναΐσκων που με την πάροδο του χρόνου γίνονται βαθύτεροι και οι μορφές σχεδόν ολόγλυφες. Στη φωτογραφία του Μωραΐτη, περίπου το 1870, αποτυπώνεται το πρωτότυπο γλυπτό στο φυσικό του χώρο όπου ήταν τοποθετημένο, στον Κεραμεικό, πριν ακόμα μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Κεραμεικού, τον Απρίλιο του 2003, για να προστατευθεί από την ατμοσφαιρική ρύπανση και φθορά. Στην αρχική θέση του γλυπτού τοποθετήθηκε αντίγραφό του.