Ο Γάλλος αρχιτέκτονας, ζωγράφος και χαράκτης Antoine Laurent Castellan (1772-1838) παρουσιάζει στη συλλογή Lettres sur la Morée et les iles de Cérigo, Hydra et Zante τις εντυπώσεις του από την περιήγησή του το 1808 στα Κύθηρα, την Ύδρα και τη Ζάκυνθο που ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα κείμενά του συνοδεύονται από 23 χαρακτικά και 3 χάρτες. Ένα από τα χαρακτικά αυτά είναι το συγκεκριμένο με τίτλο: «Μουσουλμάνα ποτίζει τα άνθη στο μνήμα του άντρα της». Όπως γράφει ο ίδιος ο περιηγητής και καλλιτέχνης, τα οθωμανικά νεκροταφεία βρίσκονταν, συνήθως, έξω από την πόλη. Τα επιτύμβια μνημεία των Τούρκων σκεπάζονται από κυπαρίσσια και η σκοτεινή σκιά έκανε το μέρος να αποπνέει μελαγχολία αλλά όχι αποστροφή. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι υιοθέτησαν για το θάνατο τις ίδιες ιδέες με εκείνες των προγόνων τους. Βλέπουν το τέλος της ζωής σαν την αρχή ενός ειρηνικού ύπνου και δε θέλουν η τελετή της ταφής να συνοδεύεται από ζοφερές εικόνες. Οι νεκροί μεταφέρονται σε ανοιχτά φέρετρα, διακοσμημένα με πολύτιμα υφάσματα και λουλούδια ενώ ο νεκρός είναι ντυμένος με την «καλή» του φορεσιά. Οι περισσότεροι οθωμανικοί τάφοι ήταν φτιαγμένοι με μια οριζόντια πλάκα –στην οποία οδηγούν δυο-τρία σκαλοπάτια– που τα άκρα της είχε δύο κατακόρυφες στήλες. Η στήλη προς το μέρος της κεφαλής του νεκρού είναι μεγαλύτερη και εκεί αναγράφεται το όνομα και η χρονολογία θανάτου. Στην στήλη των ποδιών αναγράφεται κάποιο ρητό του Κορανίου ή χαράσσονται λουλούδια. Στην κορυφή της ψηλότερης στήλης υπάρχει το «κιουλάχι», το οποίο στους ανδρικούς τάφους φέρνει κάπως το σχήμα του μανιταριού (πολλές φορές μοιάζει ή είναι φέσι, σαρίκι ή τουρμπάνι). Από εκεί όμως γίνεται αντιληπτό το επάγγελμα ή ο βαθμός του νεκρού. Στις γυναικείες ταφόπλακες λαξεύονται συνήθως λουλούδια. Γενικά το διακοσμητικό στοιχείο, το οποίο βρισκόταν στην κορυφή της μεγάλης στήλης, σχετίζεται με αυτό που συνήθως φορούσε στο κεφάλι ή άρεσε στο νεκρό. Στη μεγάλη στήλη, για τα πολύ σημαντικά πρόσωπα, υπάρχουν επιπλέον πληροφορίες και βιογραφικά σημειώματα τα οποία εκτός από άψογα καλλιτεχνήματα αποτελούν και ιστορικά ντοκουμέντα. Συχνά οι τάφοι φτιάχνονται από λευκό μάρμαρο (μερικές φορές ζωγραφισμένο ή επιχρυσωμένο) και αφήνουν χώρο για να φυτευτούν μέσα σε αυτούς λουλούδια που η οικογένεια του νεκρού περιποιόταν με ευλάβεια. Το συγκεκριμένο χαρακτικό αποτυπώνει εξαιρετικά τη φροντίδα και την τιμή που πρόσφεραν οι ζωντανοί στους αγαπημένους τους νεκρούς. Ο τάφος της εικόνας αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα οθωμανικού επιτύμβιου μνημείου με τα χαρακτηριστικά λαξεμένα αραβουργήματα. Η Οθωμανή που φροντίζει τον τάφο του άντρα της φοράει χαρακτηριστική γυναικεία ενδυμασία ενώ πρωταγωνιστεί η μαντίλα που καλύπτει το πρόσωπο, στερεώνεται στην κορυφή του κεφαλιού και αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια.