Η γελοιογραφία αυτή είναι δυνατό να αξιοποιηθεί στα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και της Λογοτεχνίας, προκειμένου οι μαθητές να γνωρίσουν τον Παύλο Νιρβάνα. Το σκίτσο, με το χιουμοριστικό ύφος που το διακρίνει, θα βοηθήσει τους μαθητές να συνδέσουν τον λογοτέχνη με την πρακτική της σάτιρας, την οποία ο ίδιος αγαπούσε παρά το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο σκίτσο γίνεται δέκτης της. Η συζήτηση από τη σάτιρα που επιτυγχάνεται με μια γελοιογραφία θα μπορούσε να οδηγηθεί στην αναζήτηση κειμένων που έχουν σατιρικό, ειρωνικό χαρακτήρα. Κατά συνέπεια, είναι καλό οι μαθητές να εξασκηθούν στην ανάγνωση τέτοιων χρονογραφημάτων του Νιρβάνα και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να γράψουν ένα δικό τους ανάλογο κείμενο. Το χρονογράφημα είναι είδος έντεχνου πεζού λόγου με λογοτεχνική χροιά που δημοσιεύεται στον Τύπο και σχολιάζει την επικαιρότητα με ύφος χιουμοριστικό, συχνά ειρωνικό, έμμεσα ή άμεσα διδακτικό. Ο Παύλος Νιρβάνας, όπως είναι γνωστό, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη γραφή χρονογραφημάτων. Κάποια από αυτά εμπεριέχονται στα σχολικά εγχειρίδια, όμως υπάρχουν και άλλα, όπως: «Ο εκφυλισμός της οθόνης», «Το ήθος του Παπαδιαμάντη», «Μαυροβούνιο», «Ένας ουτοπιστής ελληνολάτρης», «Χριστός Ανέστη», «Η βιβλιοφιλία των Ελλήνων».