Κορυφαίος έλληνας συνθέτης, ο Μανώλης Καλομοίρης, κυριάρχησε στην ελληνική μουσική σκηνή. Θεωρείται ο δημιουργός της Εθνικής Σχολής, καθώς επιδίωξε να συνθέσει τη λόγια μουσική με την ελληνική ταυτότητα. Το δημοτικό τραγούδι και η ελληνική παράδοση, σε συνδυασμό με τις τεχνικές σύνθεσης της Δύσης, διαμόρφωσαν το ύφος του. Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 14 Δεκεμβρίου 1883. Το 1908, σε ηλικία 25 ετών, πραγματοποιεί την πρώτη του εμφάνιση στην Αθήνα ως συνθέτης, σε μια ιστορική συναυλία στο Ωδείο Αθηνών στις 11 Ιουνίου. Ο Καλομοίρης συνδέθηκε με το κίνημα του δημοτικισμού, καθώς και με μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες της εποχής του, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Άγγελος Σικελιανός και ο Νίκος Καζαντζάκης. Σημαντικά έργα του θεωρούνται οι όπερες «Ο Πρωτομάστορας» (1915), αφιερωμένη στο «Πρωτομάστορα της Μεγάλης Ελλάδος» Ελευθέριο Βενιζέλο και το «Δαχτυλίδι της Μάνας» (1917), η «Συμφωνία της Λεβεντιάς» (1929), με την ενσωμάτωση Βυζαντινών Ύμνων και ο κύκλος τραγουδιών «Μαγιοβότανα» (1912-1913) σε ποίηση Κωστή Παλαμά. Ήταν εχθρικός προς την ιταλική όπερα και τον μοντερνισμό καθώς τον θεωρούσε «αντεθνικό» αφού δεν έχει ρίζες στην ψυχή του λαού. Ο Καλομοίρης στηριζόμενος στις «εθνικές» μουσικές σχολές της Ευρώπης κατά τον 19ο αιώνα θέλησε να διαμορφώσει ένα ανάλογο τοπίο και στη δική του πατρίδα. Ίδρυσε δύο ωδεία, το Ελληνικό (1919) και το Εθνικό (1926) με παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα και σε πόλεις του Μείζονος Ελληνισμού, σε Κύπρο και Αίγυπτο. Πέρα από το συνθετικό του έργο, σφράγισε με την παρουσία του όλους του τομείς της μουσικής. Το αποκορύφωμα της τέχνης του ήταν η αναγόρευσή του σε ακαδημαϊκό στις 8 Ιουνίου 1946 και έγινε ο πρώτος μουσικός που πέρασε την πόρτα της Ακαδημίας Αθηνών. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία εικονίζεται ο Μανώλης Καλομοίρης σε νεαρή ηλικία τότε που ξεκινούσε, ως πολλά υποσχόμενος συνθέτης, τη μεγάλη μουσική του πορεία. Η τελευταία σύνθεσή του ήταν η όπερα «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» την οποία εμπνεύστηκε από τον Καζαντζάκη. Πέθανε το 1962 πριν δει το κύκνειο άσμα του να ανεβαίνει στη σκηνή.