Η εικόνα της Σταύρωσης του Χριστού είναι έργο του Εμμανουήλ Λαμπάρδου. Η παράσταση χρονολογείται στα μέσα του 17ου αιώνα και βρίσκεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών (συλλογή Δ. Λοβέρδου). Στο βάθος της εικόνας φαίνεται το τείχος της Ιερουσαλήμ. Στο κέντρο της σύνθεσης ο Χριστός επάνω στο Σταυρό φορώντας μόνο ένα άσπρο πανί τυλιγμένο στη μέση του. Νεκρός με κλειστά μάτια και γυρτό ελαφρά το κεφάλι προς τα δεξιά. Από τον αγιογράφο υπερτονίζεται το σώμα Του σκελετωμένο από τις κακουχίες, με τα χέρια απλωμένα και με ανοιχτές τις παλάμες «ως να προσεύχεται… και ωσάν να ανοίγει τας αγκάλας του προς όλους τους ανθρώπους». Η εντύπωση που δίνει ο Χριστός δεν είναι ότι πέθανε αλλά ότι κοιμάται. Είναι σα βασιλιάς πάνω στο θρόνο του. Γι’ αυτό και η επιγραφή που υπάρχει πάνω από το κεφάλι του Χριστού γράφει «Ο Βασιλεύς Της Δόξης» (ΟΒΣΛΤΦΔΞΣ) και όχι τα αρχιγράμματα Ι.Ν.Β.Ι. (Ιησούς Ναζωραίο Βασιλεύς Ιουδαίων) που έγραψαν κοροϊδευτικά οι σταυρωτές Του. Στα δεξιά του Χριστού στέκεται η Παναγία όρθια και κοιτάζει του γιο της πλαισιωμένη από τις Μυροφόρες. Με το αριστερό χέρι στο μάγουλό της φαίνεται να συγκρατεί την εκδήλωση του πόνου που την κυριεύει, ενώ το δεξιό χέρι είναι ανοικτό σε σχήμα ικεσίας. Η μορφή της Παναγίας αποπνέει βαθιά πνευματικότητα. Ο Ιωάννης, με τη μορφή ενός νέου άνδρα, στέκεται αριστερά του Σταυρού, είναι μορφή πιο ανοιχτή, περισσότερο ανθρώπινη. Η στάση του εκφράζει φόβο και αγωνία, με γυρμένο το κεφάλι και τα μάτια κλειστά, έχει το δεξί χέρι στο στήθος του. Πίσω από τον Ιωάννη εικονίζεται ο εκατόνταρχος (ο κατά παράδοση αργότερα Άγιος Λογγίνος) με την στρατιωτική του πανοπλία. Ο εκατόνταρχος παριστάνεται σε μέση ανδρική ηλικία με μαύρο στρογγυλό γένι, έχοντας το κεφάλι του σκεπασμένο μ' ένα μαντήλι και γυρισμένο με πίστη προς τον Χριστό. Το υψωμένο σε θέση ευλογίας χέρι του δείχνει την ομολογία που έκανε για την θεότητά του Χριστού "αληθώς Θεού υιός ην ούτος". Ο Χριστός σταυρώθηκε στο Γολγοθά που ονομαζόταν «κρανίου τόπος». Στην εικόνα της Σταυρώσεως, κάτω από τη βραχώδη κορυφή του Γολγοθά που απεικονίζεται ως σπήλαιο πάνω στο οποίο είναι στημένος ο Σταυρός του Κυρίου, διακρίνεται μέσα στο σπήλαιο ένα κρανίο. Πάνω στο κρανίο αυτό στάζει το αίμα που πηγάζει από τα πόδια του Χριστού. Κατά μια αρχαία παράδοση το κρανίο αυτό είναι το κρανίο του Αδάμ, ο οποίος πέθανε και θάφτηκε στον Γολγοθά. Η συγκεκριμένη εικόνα της Σταυρώσεως του Εμμανουήλ Λαμπάρδου αποτυπώνει όλα τα εικονογραφικά σχήματα του θέματος αυτού όπως διαμορφώθηκαν στου κόλπους της χριστιανικής παράδοσης.