Θρηνητικό ποίημα το οποίο έγραψε ο ποιητής Μύρων Νικολαΐδης το 1890 στη Σύρο, για να εκφράσει την απόγνωση και τον πόνο του για το θάνατο της δεκαεξάχρονης κόρης του Δανάης. Το ποίημα αναδημοσιεύθηκε το 1892 στο δημοφιλές στην εποχή του Ημερολόγιον Σκόκου (1886-1918) µε τον υπέρτιτλο «Δανάης Μνηµόσυνα» και με τον τίτλο «Η αυγή µου». Ο γνωστός κατά την περίοδο αυτή στους λογοτεχνικούς κύκλους της Ερμούπολης, γιατρός και ποιητής, Μύρων Νικολαΐδης υπέγραφε τα ποιήματά του ως Ν. Μύρων. Το ποίημα εντάσσεται οργανικά στο κίνημα του αθηναϊκού ρομαντισμού όπου το ποιητικό εγώ προτάσσεται εμφατικά, ενώ ο ελεγειακός του χαρακτήρας εκφράζεται με τη μελαγχολία, την απαισιόδοξη και απομονωτική διάθεση του ποιητικού υποκειμένου καθώς και τη μελαγχολική θέαση και αποστροφή προς τα στοιχεία της φύσης.