Τα τρία σονέτα του Πέτρου Βλαστού μπορούν να αξιοποιηθούν στην διδασκαλία της νεοελληνικής Λογοτεχνίας, κατ’ αρχάς αναφορικά με την ποιητική φόρμα του σονέτου. Σε συνδυασμό με ανάγνωση και μελέτη σονέτων άλλων Ελλήνων ποιητών όπως λ.χ. τα του Παλαμά, του Γρυπάρη και του Μαβίλη, οι μαθητές μπορούν να εντοπίσουν τα χαρακτηριστικά του είδους αυτού, τις ομοιοκαταληξίες του, τον αριθμό των στίχων του, την νοηματική λειτουργία του τελευταίου στίχου κ.λπ. Κατά δεύτερον μπορεί ο διδάσκων να εστιάσει στην ανάλυση του περιεχομένου των ποιημάτων και να εντοπίσει μαζί με τους μαθητές του τα θεματικά τους κέντρα («Αποκριά»: αντίθεση μεταξύ επιφανειακής χαράς και κρυμμένης λύπης, «Ξύπνημα»: επιθυμία για επιστροφή σε ένα παρελθόν δύναμης, «Σαμψών»: περιφρόνηση του ψεύδους και επιθυμία να ζει κανείς στον ηρωισμό που προϋποθέτει η αλήθεια). Στην συνέχεια μπορεί να αξιοποιήσει κατάλληλες πηγές (ιστορικές και λογοτεχνικές) για να συνδεθεί ο ποιητής και η ποίησή του με το ελληνικό δημοτικιστικό κίνημα αλλά και την εθνικιστική ιδεολογική στράτευση (την οποία ασπαζόταν και ο παιδικός φίλος του Βλαστού Ίων Δραγούμης). Ο στόχος αυτής της αξιοποίησης είναι οι μαθητές να προβληματοποιήσουν καταστάσεις που τις θεωρούν αυτονόητες όπως λ.χ. ότι κάθε οπαδός της δημοτικής γλώσσας ασπάζεται αναγκαστικά και προοδευτικές ιδεολογικές θέσεις.