Αναπαραγωγή εικόνας (ελαιογραφίας) του Θεόδωρου Πάγκαλου (λήμμα Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας του Παύλου Δρανδάκη, 1926), στρατιωτικού και πολιτικού από την Σαλαμίνα. Γεννήθηκε το 1878, φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία Πολέμου του Παρισιού φτάνοντας μέχρι το βαθμό του αντιστρατήγου (1924). Ήταν παρών σε πλείστα πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα του πρώτου μισού του 20ου αιώνα που σημάδεψαν την Νεοελληνική ιστορία. Έλαβε μέρος στο κίνημα του 1909 ως μέλος του Στρατιωτικού Συνδέσμου, στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), στη Μικρασιατική Εκστρατεία όπου το 1920 αποστρατεύτηκε με την επάνοδο του βασιλέως Κωνσταντίνου, λόγω του φιλοβενιζελισμού του. Ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία, έγινε αρχικά υπουργός Στρατιωτικών κι έπειτα (1922) αρχιστράτηγος των στρατευμάτων του Έβρου, για να εκλεγεί, μετά τη συνθήκη της Λοζάννης (1923), πληρεξούσιος της Θεσσαλονίκης στη Δ’ Εθνοσυνέλευση, που προχώρησε στην πρώτη Δημοκρατία. Το 1924, έγινε υπουργός Δημόσιας Τάξης κι έπειτα Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Παπαναστασίου. Το 1925 κήρυξε στρατιωτικό πραξικόπημα με το επιχείρημα της πολιτικής αστάθειας στη χώρα ενώ το 1926 εξελέγη και Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη θέση του Παύλου Κουντουριώτη. Ως δικτάτορας προέβη σε διάφορες αλλοπρόσαλλες κινήσεις που στοίχισαν στο ελληνικό κράτος και καταρράκωσαν και την ατομική του υστεροφημία. Κατάργησε λαϊκές ελευθερίες, δεν κατάφερε να καταπολεμήσει τη διαφθορά στη διοίκηση, θέσπισε γελοία μέτρα προστασίας των ηθών (π.χ. lέλεγχος μήκους φούστας γυναικών), συμφώνησε να παραχωρήσει εθνικό έδαφος στη Γιουγκοσλαβία, εισέβαλε στο Βουλγαρικό έδαφος (1925). Το 1926 ανετράπη με αντιπραξικόπημα από τον Κονδύλη, πέρασε ένα διάστημα στη φυλακή και κατόπιν ιδιώτευσε ως το 1950 όπου κατήλθε υποψήφιος βουλευτής με τον Ν. Ζέρβα αλλά δεν εξελέγη. Απεβίωσε το 1952
LEARNER CHARACTERISTICS
TECHNICAL INFORMATION
ADDITIONAL INFORMATION
CLASSIFICATION
CONTRIBUTION
USER COMMENTS
USER RATINGS
