Ποίημα με τίτλο “Άνοιξη” από το περιοδικό Νουμάς του 1911. Ως δημιουργός υπογράφει ο Μελικέρτης, ψευδώνυμο του Θρασύβουλου Σταύρου (1886-1979), φιλόλογου, ποιητή και μεταφραστή αρχαίων συγγραφέων και ξένης λογοτεχνίας. Υπήρξε από τους συγγραφείς του σχολικού εγχειριδίου “Νεοελληνική Γραμματική” (1941). Μαζί με τους Μ. Τριανταφυλλίδη και Μ. Οικονόμου έγραψε το “Η γλώσσα μου” (1955) και δημοσίευσε το “Ο μεταφραστής και αγωνιστής του δημοτικισμού” (περιοδικό Νέα Εστία 1963 , τεύχος 73). Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ποιότητα του μεταφραστικού του έργου το 1972. Το όνομα Μελικέρτης παραπέμπει στην αρχαία ελληνική μυθολογία και στο γιο της Ινούς (Λευκοθέας), τον Παλαίμονα, ο οποίος μετά τη πτώση του μαζί με τη μητέρα του στη θάλασσα έγινε θαλάσσιος θεός και πήρε το όνομα Μελικέρτης. Το ποίημα αναφέρεται στο ξύπνημα των αισθήσεων και για αυτό χρησιμοποιεί μεταφορικά τη λέξη “Άνοιξη”. Το περιοδικό στο οποίο το συναντούμε ονομάζεται Νουμάς (1903-1931) και πρωτοστάτησε στον αγώνα για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας. Σε όλες τις στήλες του είχε καθιερώσει τη χρήση της δημοτικής και δεχόταν συνεργασίες μόνο με όποιους έγραφαν σε αυτή ή τουλάχιστον την υπερασπίζονταν. Με την πάροδο των ετών το περιοδικό μεταβλήθηκε σε λογοτεχνική επιθεώρηση και κατά την τελευταία του περίοδο οδηγήθηκε στο περιθώριο, για λόγους τόσο γλωσσικούς όσο και αισθητικούς. Το 1931 έκλεισε οριστικά, έχοντας ωστόσο σημαδέψει με την παρουσία του τον αγώνα για τη δημοτική γλώσσα.