Ένας πολύ σημαντικός στόχος των σύγχρονων προγραμμάτων σπουδών είναι και η καλλιέργεια του μαθητή ως φιλότεχνου θεατή, όπως επίσης και η κατανόηση, η κριτική προσέγγιση και η ανάλυση του εικαστικού έργου αλλά και του φαινομένου της Τέχνης γενικότερα. Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα εξαιτίας της εκτεταμένης χρήσης των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική πράξη, έχει σε μεγάλο βαθμό μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από το γλωσσικό κείμενο στην εικόνα και από τη σελίδα ή το βιβλίο στην οθόνη. Οι διδακτικές μας πρακτικές επομένως έχουν αρχίσει να αλλάζουν προσανατολισμό, προκειμένου να συμπεριλάβουν πολυτροπικά κείμενα, εικόνες, ήχο κοκ., έτσι ώστε να οξυνθούν οι δεξιότητες των μαθητών μας αναφορικά με τον οπτικό γραμματισμό και την πολυτροπικότητα. Προκειμένου να αναπτυχθεί η αισθητική κρίση των μαθητών θα πρέπει ο εκπαιδευτικός να παρέχει στους μαθητές του τη δυνατότητα δραστηριοτήτων μέσα από τις οποίες επιδιώκεται οι μαθητές να μάθουν να είναι δημιουργικοί, να είναι σε θέση να περιγράφουν και να κάνουν παρατηρήσεις σε έργα τέχνης, αλλά και συγκρίσεις μεταξύ των έργων τέχνης. Θα πρέπει επίσης να μάθουν να αναλύουν την (εικαστική) εικόνα μορφολογικά, δομικά και νοηματικά και να παρεμβαίνουν σε αυτή, προτείνοντας λύσεις παρέμβασης, βελτίωσης ακόμα και ανατροπής του μηνύματός της. Παράλληλα είναι σημαντικό τα έργα της Τέχνης να αξιοποιούνται μέσα από τη διαθεματικότητα σε σενάρια μαθημάτων και ερευνητικές εργασίες. Οι καλλιτεχνικοί προβληματισμοί πηγάζουν από τον στενότερο ή ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο των καλλιτεχνών, επομένως το καλλιτεχνικό τους αποτέλεσμα μπορούν να το μελετήσουν οι μαθητές τόσο μέσα από τις διακριτές θεματικές περιοχές και ενότητες όσο και μέσα από τη διαθεματικότητα.