Η απεικόνιση του προσώπου του Αγίου Αρτεμίου αποτελεί αφορμή για διερεύνηση από τους μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με τη βοήθεια του εκπαιδευτικού, τόσο για τη θεολογική όσο και την αισθητική διάσταση των εικόνων στη Βυζαντινή αγιογραφία καθώς και ευκαιρία για αναφορά στο βίο του Αγίου στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών. Ειδικότερα στη συγκεκριμένη απεικόνιση η δράση της εικόνας εμπλέκει την οπτική γραμμή των αναπαριστώμενων προσώπων σε σχέση με το θεατή- μαθητή. Η ζήτηση του απεικονιζόμενου προσώπου προκαλεί το θεατή να νιώσει μια άμεση συναισθηματική εμπλοκή μαζί του. Σε αυτή την περίπτωση ο θεατής ταυτίζεται με το αναπαριστώμενο πρόσωπο και το νιώθει πολύ οικείο.Τονίζονται δηλαδή, τα συνολικά χαρακτηριστικά του προσώπου, κάνοντας το πιο οικείο, αλλά όχι τόσο φιλικό απέναντι στον παρατηρητή.Όταν ένα αναπαριστώμενο πρόσωπο, όπως ο Άγιος Αρτέμιος στο μαθησιακό αντικείμενο, παρουσιάζεται μετωπικά στο θεατή, η προοπτική αυτή δημιουργεί στο θεατή το ισχυρό συναίσθημα ότι το αναπαριστώμενο πρόσωπο ανήκει στην ίδια «ομάδα» συμφερόντων, κινήτρων, απόψεων με αυτόν. Επομένως με σταδιακά βήματα και με τη βοήθεια φύλλου εργασίας ο εκπαιδευτικός μπορεί να οδηγήσει τους μαθητές στην ανακάλυψη των στοιχείων εκείνων που δίνουν ιδιαίτερη αισθητική και λειτουργική αξία στις βυζαντινές αγιογραφίες.