Ελαιογραφία του Έλληνα πολιτικού και πρωθυπουργού Παναγή Τσαλδάρη (1868-1936) Ο Παναγής Τσαλδάρης (Κόρινθος 1868 - Αθήνα 17 Μαΐου 1936) ήταν ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος και πρωθυπουργός της Ελλάδας. Γεννήθηκε στο Καμάρι Κορινθίας, και ήταν γιος του Επαμεινώνδα Τσαλδάρη. Το 1893 επέστρεψε στην Ελλάδα, μετατέθηκε στην Αθήνα όπου και ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Ίδρυσε νομικό φροντιστήριο όπου αναγνωρίστηκε σπουδαίος νομικός. Υστερα από το το Κίνημα του 1922 συνελήφθη από τους κινηματίες ως "πολιτικός εγκληματίας" και φυλακίστηκε. Τελικά μετά τη Δίκη των Έξι και την εκτέλεση δια τουφεκισμού του Δημητρίου Γούναρη, αποφυλακίστηκε στις 8 Ιανουαρίου 1923 ύστερα από αμνηστία που του δόθηκε. Στις εκλογές του 1923 (στις 16 Δεκεμβρίου) για την εκλογή της Δ΄ Συντακτικής συνέλευσης δεν έλαβε μέρος. Τον Ιανουάριο του 1924 ανέλαβε προσωρινά και από 4 Μαΐου (1924) οριστικά, την αρχηγία του Λαϊκού Κόμματος όπως είχε μετονομαστεί το Κόμμα των Εθνικοφρόνων του Δ. Γούναρη από τον Νοέμβριο του 1920. Στη συνέχεια θα διαφανεί ότι ο ίδιος δεν επιθυμούσε την παλινόρθωση και για αυτό προσπαθούσε να μετριάσει τα ακραία στοιχεία του Λαϊκού Κόμματος. Σε κάθε περίπτωση ο Τσαλδάρης επέλεξε και επέβαλε την εποικοδομητική αντιπολίτευση. Το 1932 το Κόμμα του κέρδισε τις εκλογές. Για να αποτραπεί ένα πραξικόπημα από Φιλελεύθερους Στρατιωτικούς που φοβούνταν για τη Δημοκρατία, ο Τσαλδάρης έδωσε γραπτή δήλωση ότι το Κόμμα αναγνώριζε το Δημοκρατικό Καθεστώς ανακουφίζοντας τη φιλελεύθερη κοινή γνώμη. Στη συνέχεια, σχημάτισε Κυβέρνηση Συνεργασίας του Κόμματος του, του Εθνικού Ριζοσπαστικού Κόμματος και των Ελευθεροφρόνων. Πολύ σύντομα όμως τα πράγματα θα οδηγηθούν σε νέες εκλογές και σε μια καθαρή νίκη της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης. Tο 1935 ανετράπη ο Τσαλδάρης από στρατιωτικό πραξικόπημα υπό τους αντιστράτηγους Αλέξανδρο Παπάγο και Ρέππα, εξαιτίας ακριβώς της διστακτικής στάσης του. Γενικά, το Λαϊκό Κόμμα θα στηρίξει τους πραξικοπηματίες, που θα επιβάλλουν το δημοψήφισμα και την επάνοδο της Βασιλείας. Απεβίωσε τα ξημερώματα της 17ης Μάη του 1936, την ώρα που κοιμόταν, από ανακοπή καρδιάς.