Η αξιοποίηση του αντικειμένου μπορεί να γίνει στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, αποτελώντας αφορμή για τη διδασκαλία κάποιου από τα ποιήματα του μεγάλου ποιητή Κώστα Βάρναλη. Οι μαθητές θα γνωρίσουν τα μυστικά και την ποιητική τέχνη, ενώ είναι ευκαιρία να αντιληφθούν την έννοια της στρατευμένης ποίησης και τέχνης, καθώς ο ποιητής Βάρναλης σε ολόκληρη τη ζωή του ακολούθησε πιστά και υπηρέτησε την ιδεολογική του τοποθέτηση. Στο πλαίσιο συνεργατικής μεθόδου μπορεί να ανατεθεί στους μαθητές να συγκεντρώσουν ποιήματα του Κώστα Βάρναλη και του Γιάννη Ρίτσου ( ενός άλλου στρατευμένου ποιητή) και ν α τα συγκρίνουν ως προς τη γλώσσα, την τεχνική, το περιεχόμενο, την τεχνοτροπία κ.α. Η ποίηση του Κώστα Βάρναλη ακολουθεί περισσότερο τα παραδοσιακά ποιητικά μοτίβα και μέσα, ενώ αντίθετα ο Γιάννης Ρίτσος, επηρεασμένος από τον υπερρεαλισμό και τη νεότερη ποίηση εγκαταλείπει τα παραδοσιακά ποιητικά μοτίβα ( μέτρο, ομοιοκαταληξία κ.α.). Επειδή ,όμως ο Κώστα ς Βάρναλης υπήρξε όχι μόνο ποιητής αλλά και πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας, θα μπορούσε να ανατεθεί στους μαθητές να συγκεντρώσουν άλλα κείμενά του πέρα από τα ποιήματα ( πεζογραφήματα, θεατρικά, άρθρα κ.α.) και να κάνουν κάποιες επισημάνσεις σχετικά με τη γλώσσα και την τεχνική που χρησιμοποιεί στα κείμενα αυτά ( π.χ. " Σκλάβοι Πολιορκημένοι", " Το Φως που καίει", " Η αληθινή απολογία του Σωκράτη" κ.α.).