Ο Γεώργιος Αβέρωφ (1818-1899) γεννήθηκε στο Μέτσοβο. Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο όπου και ασχολήθηκε με μεγάλη επιτυχία με το εμπόριο και τις επιχειρήσεις. Η αγάπη για την πατρίδα και η φιλανθρωπία του τον ώθησαν να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους διαχρονικά Εθνικούς μας ευεργέτες. Με τα χρήματά του ιδρύθηκε η Γεωργική Σχολή στη Λάρισα, αποπερατώθηκε το Πολυτεχνείο της Αθήνας, χτίστηκε η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, το Ωδείο Αθηνών και οι Φυλακές στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (στο χώρο που σήμερα βρίσκονται ο Άρειος Πάγος και το Εφετείο), ανεγέρθηκαν οι ανδριάντες του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε' και του Ρήγα Φεραίου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναναμαρμαρώθηκε το αρχαίο Παναθηναϊκό Στάδιο για τις ανάγκες των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 και με διαθήκη του χρηματοδοτήθηκε η ναυπήγηση του σύγχρονου θωρηκτού ‘Αβέρωφ΄ με το οποίο η Ελλάδα κυριάρχησε στο Αιγαίο πέλαγος. Την προτομή του Γεωργίου Αβέρωφ φιλοτέχνησε το 1917 ο σπουδαίος Έλληνας γλύπτης Αντώνιος Σώχος (1888-1975) ο οποίος γεννήθηκε στην Τήνο και σπούδασε στην Αθήνα το Παρίσι και το Μόναχο. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα έγινε καθηγητής της Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ και το 1965 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ο Σώχος απομακρύνθηκε νωρίς από τον κλασικισμό που επικρατούσε στην Γλυπτική εκείνη την εποχή στην Ελλάδα και δημιούργησε ένα προσωπικό ύφος με αναφορές στην αρχαϊκή Ελληνική γλυπτική, την λαϊκή ξυλογλυπτική αλλά και τα μοντέρνα κινήματα τα οποία γνώρισε κατά την παραμονή του στο εξωτερικό. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από ποιητικότητα, αφαιρετική διάθεση, ισορροπία, συμμετρία, μετωπικότητα και τάση για σχηματοποίηση.