Η Ύδρα πρέπει να μελετηθεί ως ένα μοναδικό φαινόμενο μιας ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής εκδοχής που συνδυάζει ηπειρωτικά και νησιωτικά στοιχεία και η συγκεκριμένη φωτογραφία δίνει στοιχεία για να ξεκινήσουμε. Αποτελεί αντιπροσωπευτική εικόνα του εσωτερικού τρόπου δόμησης των σπιτιών με τα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια και τους ασβεστωμένους πέτρινους τοίχους. Η αμφιθεατρική Ύδρα με τα λιθόχτιστα αρχοντικά και σπίτια μπορεί να μελετηθεί σε σχέση με την προσφορά της στον τουρισμό και την καλλιτεχνική ζωή της χώρας μας καθώς αγαπήθηκε πολύ από ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ζωγράφους (Γκίκας) και ποιητές (Εγγονόπουλος, Σεφέρης). Οι μαθητές και μαθήτριες μπορούν να αναζητήσουν τα έργα αυτών των καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν από το ηλιόλουστο νησί αλλά και ταινίες στις οποίες η αμφιθεατρική Ύδρα πρωταγωνίστησε και έφθασε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Η τελική παρουσίαση της παραπάνω ερευνητικής διαδικασίας πρέπει να καταλήξει στην αναζήτηση των λόγων που επιβάλλουν τη διατήρηση αυτής της μοναδικότητας η οποία αντλεί από τη γοητεία της πολιτιστικής μας παράδοσης. Η προστιθέμενη αξία της φωτογραφίας του Ιωάννη Λάμπρου βρίσκεται στο ότι αποτυπώνει μία άποψη της Ύδρας πριν ο τουρισμός «απειλήσει» την ιδιαίτερη πολιτισμική και αρχιτεκτονική ταυτότητα του νησιού. Μία συγκριτική μελέτη φωτογραφιών του «τότε» και του «τώρα» είναι δυνατό να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές στις δυνατότητες που δίνει ο αειφόρος τουρισμός για τη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών πτυχών του τουρισμού. Ο προσδιορισμός της αειφορίας ως το βασικό κριτήριο μιας ηθικής και κοινωνικά αποδεκτής ανάπτυξης μπορεί να προστατέψει από τις επιπτώσεις του τουρισμού στην πολιτιστική κληρονομιά ενός τόπου και τις δραστηριότητες της παράδοσης.