Η φωτογραφία του Ιωάννη Λάμπρου αποτυπώνει μία άποψη της Ύδρας το 1949 με τα παραδοσιακά λιθόχτιστα υδραίικα σπίτια και αρχοντικά. Η φωτογραφία μπορεί να αξιοποιηθεί, ως εποπτικό υλικό, σε μία διδακτική παρουσίαση της αρχιτεκτονικής του νησιού. Οι πίνακες του Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα για την Ύδρα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν συνοδευτικό αντικείμενο μελέτης του τρόπου με τον οποίο ο ζωγράφος βλέπει το αγαπημένο του νησί και αναδεικνύει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου. Ακόμα, μπορεί να προταθεί διερεύνηση ομοιοτήτων και διαφορών ανάμεσα στην αρχιτεκτονική του νησιού και των άλλων νησιών του Αργοσαρωνικού αναζητώντας τις πηγές επιρροής που διαμόρφωσαν την ιδιόμορφη υδραίικη αρχιτεκτονική. Τέλος, ενδείκνυται, η διατύπωση απόψεων από τους μαθητές και τις μαθήτριες, σχετικά με τη σημασία που έχει, για τις επόμενες γενιές, η διατήρηση και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η ανάδειξη και διαχείριση του πολιτιστικού αποθέματος και η ένταξή του στην πολιτιστική ζωή και την εκπαιδευτική διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από στοχευμένες μαθητικές παρεμβάσεις με έμφαση την αειφορία, τον πολιτισμό και την ευαισθητοποίηση των τοπικών κοινωνιών. Η φωτογραφία του Ιωάννη Λάμπρου αποτυπώνει μία άποψη του νησιού πριν ακόμα η βιομηχανία του τουρισμού αλλοιώσει κάποια ιδιαίτερα στοιχεία της πολιτισμικής και αρχιτεκτονικής ταυτότητας του νησιού. Ως εκ τούτου, μπορεί να αξιοποιηθεί ως οδηγός για ευαισθητοποίηση των μαθητών και μαθητριών σε μία εναλλακτική διαχείριση του τουρισμού η οποία θα αντλεί από την έννοια της αειφορίας. Θα αξιοποιεί, δηλαδή, χωρίς να καταστρέφει όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν το νησί τόσο ιδιαίτερο. Είναι ο επισκέπτης που καλείται να «ανακαλύψει» τον πλούτο της πολιτισμικής παράδοσης και όχι το νησί που καλείται να ανταποκριθεί στις προγενέστερες ανάγκες του επισκέπτη.