Το μαθησιακό αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον διδάσκοντα σε γνωστικού και εποικοδομιστικού τύπου διδακτικές προσεγγίσεις. Στην πρώτη περίπτωση προσφέρεται για ομαδοσυνεργατικές, διερευνητικές/ανακαλυπτικές πρακτικές, ενώ στη δεύτερη για εφαρμογή της σωκρατικής-μαιευτικής μεθόδου μέσω διαλόγου των μαθητών/-τριών και κατασκευής της γνώσης. Το άρθρο, που δημοσιεύεται στο σημαντικό για τα ελληνικά γράμματα περιοδικό «Ο Νουμάς», προσφέρει δυνατότητες στον διδάσκοντα όχι μόνο για την προσέγγιση ζητημάτων σχετικά με τη γλώσσα και τα εκπαιδευτικά αιτήματα της εποχής (γλωσσικό ζήτημα- εκπαιδετική μεταρρύθμιση), αλλά και σχετικά με το ιστορικό γεγονός του κινήματος των Νεοτούρκων (1908). Έτσι, ενώ μορφικά το ενδιαφέρον αντλείται από τη χρήση της γλώσσας, στο περιεχόμενο ο διδάσκων μπορεί να εστιάσει στον τρόπο, με τον οποίο προσλαμβάνεται η επανάσταση των Νεοτούρκων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από την πνευματική πρωτοπορία στην Ελλάδα το 1914. Ο λόγος, το ύφος αλλά και τα επιχειρήματα του αρθρογράφου αποτελούν ελκυστικά πεδία διερεύνησης σε επίπεδο τάξης αλλά και αφορμές για μεγαλύτερης διάρκειας ερευνητικές ομαδικές εργασίες με χρήση των Τεχνολογιών των Πληροφοριών και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ), διδακτικές επισκέψεις ή project. Ο εθνικιστικός λόγος του κειμένου αναπνέει στα ιστορικά συμφραζόμενα της εποχής του• μίας εποχής (1914) κατά την οποία ήδη επιχειρούταν ο πρώτος διωγμός των Ελλήνων σε Δυτική Μικρασία και Ανατολική Θράκη. Ο ελληνικός και ο τουρκικός εθνικισμός αποτελούν πολύ ενδιαφέροντα πεδία για ανταλλαγή απόψεων, διάλογο και διαμόρφωση κριτικής ιστορικής σκέψης, μακριά από εθνικά στερεότυπα, ιδεοληψίες και προπάντων αναδρομικές προβολές του παρελθόντος στο παρόν. Σε κάθε περίπτωση, αν ο διδάσκων κρίνει ότι θα μπορούσε αυτός και η τάξη του να ανταποκριθούν στο μέγεθος του εγχειρήματος, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι σπουδαία. Η συνείδηση της ιστορικότητας, η κατανόηση, η κριτική σκέψη, η αυτοκριτική, η ψύχραιμη αποτίμηση, η γερή ιστορική γνώση και η βίωση της θέσης του «Άλλου», αποτελούν ίσως μερικά εργαλεία που θα έκαναν το παραπάνω εγχείρημα διδακτικά εφικτό αλλά και ωφέλιμο. Ωστόσο, οι δυνατότητες του μαθησιακού αντικειμένου δεν εξαντλούνται εδώ. Μπορεί να γίνει αφορμή συγκέντρωσης σύγχρονων και ιστορικά έγκυρων (δηλαδή επιστημονικά τεκμηριωμένων) πληροφοριών για το περιεχόμενο του όρου «νεοτουρκισμός». Ποιοι ήταν οι Νεότουρκοι και τι επιδίωκαν; Ποια στάση τήρησαν απέναντι στις μειονότητες και ιδιαίτερα τους Ελλήνες της αυτοκρατορίας και γιατί; Ποια σχέση έχει το κίνημα των Νεοτούρκων με το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι; Τι συμβαίνει την ίδια εποχή (1909) στην Ελλάδα (βλ. κίνημα του Γουδή) και πώς θα μπορούσαν τα γεγονότα αυτά τα ερμηνευτούν παράλληλα; Πώς κρίνουμε σήμερα τον εθνικιστικό λόγο του Νουμά; Πώς και κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε το κείμενο αυτό να καταστεί διδακτικά χρήσιμο σήμερα και εθνικά ωφέλιμο; Ποιες αναλογίες ή διαφορές παρατηρούμε με ανάλογα ζητήματα σήμερα στην επεξεργασία τους από τον ημερήσιο, περιοδικό ή ηλεκτρονικό τύπο; Ποια η διαφορά ανάμεσα στην εν θερμώ βίωση της πραγματικότητας και την αποστασιοποιημένη ιστορική γνώση; Ο διδάσκων μπορεί να εκμεταλλευτεί το μαθησιακό αντικείμενο στο πλαίσιο των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΑΠΣ) για το μάθημα της Ιστορίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επιπλέον, η διαθεματικότητα μπορεί να βρει εφαρμογή στα πεδία της Νεοελληνικής Γλώσσας, της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, της Κοινωνιολογίας, των Θρησκευτικών, της Μουσειακής Αγωγής, της Θεατρικής Αγωγής, των Καλλιτεχνικών και των ΤΠΕ.