Φωτογραφία του καθηγητή Εμμανουήλ Κριαρά (1906-2014). Ο Εμμ. Κριαράς γεννήθηκε στον Πειραιά και καταγόταν από τα Χανιά. Σπούδασε φιλολογία (Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1924-1929), βυζαντινή φιλολογία, νεοελληνική φιλολογία και συγκριτική γραμματολογία (Πανεπιστήμιο Μονάχου, 1930 και Πανεπιστήμιο Παρισιού, 1938-1939 και 1945-48). Αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1938. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών (1930-1939) και στη συνέχεια διευθυντής του (1939-1950). Στη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην Αντίσταση. Το 1950 διορίστηκε τακτικός καθηγητής μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής, μεταξύ 1954-1955 και απολύθηκε από τη θέση του (1968) μετά την επιβολή της δικτατορίας. Καλλιέργησε τη μεσαιωνική και τη νεοελληνική φιλολογία και γλώσσα και αγωνίστηκε για την επικράτηση της δημοτικής. Διετέλεσε πρόεδρος της εικοσαμελούς επιτροπής που μεταγλώττισε τους δικαστικούς κώδικες και πρόεδρος της επιτροπής που πρότεινε το είδος μονοτονικού που εφαρμόζεται. Συνέθεσε το "Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας 1100-1669" (14 τόμοι) και το "Λεξικό της δημοτικής". Δημοσίευσε μελέτες για τη μεσαιωνική και νέα ελληνική γλώσσα και φιλολογία. Ανάμεσα στα περισσότερα από 1.000 άρθρα και 60 βιβλία που εξέδωσε αυτοτελώς ο Εμμ. Κριαράς, ξεχωρίζουν οι μονογραφίες του για τον Ψυχάρη, το Σολωμό και τον Παλαμά, οι εκδόσεις παλαιότερων κειμένων της νεοελληνικής γραμματείας ("Πανώρια" του Χορτάτση, θεατρικά του Πέτρου Κατσαΐτη, κ.ά), οι μελέτες του για το δημοτικισμό και η αλληλογραφία του. Τιμήθηκε με διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων το Herderpreis και το βραβείο της Association des Etudes Grecques για το Μεσαιωνικό Λεξικό του. Επίσης, του απονεμήθηκαν τέσσερα ελληνικά παράσημα (το τελευταίο: Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής), ενώ ανακηρύχθηκε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, στη Γαλλία και Commendatore in merito, στην Ιταλία. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 108 ετών.