Το μαθησιακό αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διδασκαλία των ελληνικών λογοτεχνικών ρευμάτων και, εν προκειμένω, αναφορικά με την Παλαιά Αθηναϊκή Σχολή (1830-1880) και τις επιδράσεις του Ρομαντισμού στην ελληνική λογοτεχνική παραγωγή κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Ο Δ. Παπαρρηγόπουλος αποτελεί μία ιδιάζουσα και ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα περίπτωση. Γιος του ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου και σε ένα περιβάλλον έντονων κοινωνικο-πολιτικών διεργασιών, ανέπτυξε φιλελεύθερη σκέψη, επηρεάστηκε από την πνευματική πρωτοπορία του καιρού του και καταπιάστηκε με τα σύγχρονα προβλήματα διατυπώνοντας μία αναρχίζουσα σκέψη, κυρίως σε ό,τι σχετιζόταν με το κοινωνικό πρόβλημα της ληστείας. Τόσο η ποίηση όσο και η πολιτική του σκέψη δίνουν στον διδάσκοντα ευκαιρίες για καλές διδακτικές πρακτικές. Το αντικείμενο μπορεί, επομένως, να επιστρατευθεί προκειμένου να αναδειχθούν περαιτέρω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Σχολής στην οποία εντάσσεται ο Δ. Παπαρρηγόπουλος, η σχέση της ποίησής του με το ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό κίνημα του ρομαντισμού, οι αναλογίες του έργου του με μεταγενέστερες δημιουργίες σε ένα ποιητικό-καλλιτεχνικό συνεχές (Περικλής Γιαννόπουλος, Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη) και η μετάβαση από την παραδοσιακή στη μοντέρνα ποίηση. Από την άλλη, η εποχή του ποιητή προσφέρεται για ομαδοσυνεργατικές και διαθεματικές προσεγγίσεις που θα στρέψουν τους μαθητές/-τριες σε άλλα ενδιαφέροντα θέματα ανασυνθέτοντας τον κόσμο του ποιητή και ερμηνεύοντας τις ανησυχίες του. Πολιτικές μεταβολές, σύγκρουση του παλαιού με το νέο, αιτήματα εκσυγχρονισμού, παραδοσιακές δομές και νοοτροπίες, αλλά και νεοτερικά προτάγματα, δειλή εμφάνιση της σοσιαλιστικής και αναρχικής σκέψης στην Ελλάδα, αποτελούν ένα πολυπλέγμα στο οποίο μπορούν να αναζητηθούν πληροφορίες, να διατυπωθούν ερωτήματα, να προκληθούν συζητήσεις και να καλλιεργηθούν αξίες. Ιδιαίτερα το ζήτημα της κοινωνικής ληστείας κατά τον 19ο αιώνα, που φαίνεται ότι απασχόλησε ιδιαίτερα τον ποιητή, αποτελεί ένα εξόχως ενδιαφέρον ερευνητικό πεδίο για τους μαθητές/-τριες και θα μπορούσε να λάβει τη μορφή project. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι «ληστές» θεωρούσαν τους εαυτούς τους συνεχιστές των κλεφτών, πριν και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του ΄21. Οι περισσότεροι είχαν αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά, καθώς ήταν αδούλωτοι, ασυμβίβαστοι, ανένταχτοι, με ένα ιδιαίτερα αυξημένο αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι διδακτικές προτάσεις είναι συμβατές με το πνεύμα των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΑΠΣ) για τη διδασκαλία της Λογοτεχνίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επιπλέον, η διαθεματικότητα μπορεί να βρει εφαρμογές στα πεδία της Νεοελληνικής Γλώσσας, της Ιστορίας, της Ιστορίας της Τέχνης, της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, της Κοινωνιολογίας, της Μουσειακής Αγωγής, της Θεατρικής Αγωγής, των Καλλιτεχνικών και των ΤΠΕ.