Στο παρόν μαθησιακό αντικείμενο παρουσιάζεται ένα άρθρο για τον λογοτέχνη- ποιητή Θρασ. Ζωϊόπουλο στο Ημερολόγιον Σκόκου, τόμος 18, No 1 (1903),σελ. 321-323. Το άρθρο αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος γίνεται αναφορά στην ποιητική ιδιοφυία του Θρασ. Ζωϊόπουλου και στο δεύτερο μέρος παρατίθενται μερικά από τα ποιήματα του προς ανάγνωση και στοχασμό. Ο Στέφανος Δάφνης - λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Θρασ. Ζωϊόπουλου - (Άργος, 1882 - Αθήνα, 14 Ιουλίου 1947) ήταν Έλληνας ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος. Ο πατέρας του καταγόταν από το Ναύπλιο και η μητέρα του από το Άργος. Σπούδασε στο μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου αναγορέυτηκε διδάκτωρ και εργάστηκε για δέκα χρόνια ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και αργότερα ως τμηματάρχης της Εθνικής Βιβλιοθήκης, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία. Στην Αθήνα σχετίστηκε με τον Κωστή Παλαμά και συνεργάστηκε με τα έντυπα Ακρόπολις, Νέοι Καιροί, Αθήναι κ.α. Το 1911 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο Ο ανθισμένος δρόμος, ενώ το σύνολο του έργου του περιλαμβάνει μία ακόμη ποιητική συλλογή, διηγήματα και θεατρικά έργα. Τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Φιλαδέλφειο Διαγωνισμού (1920), το Βραβείο της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων (1926) και άλλες διακρίσεις. Πέθανε στην Αθήνα.