Σκίτσο του Δημοσθένη Βουτυρά (1871-1158), σημαντικού Έλληνα λογοτέχνη του Μεσοπολέμου. Στα διηγήματά του ο Βουτυράς περιγράφει τη ζωή των φτωχών, αδύναμων και περιθωριακών ανθρώπων. Σε κάποια από αυτά διακρίνουμε στοιχεία μεταφυσικά και επιστημονικής φαντασίας τα οποία λειτουργούν συμβολικά. Το έργο του, συχνά αυτοβιογραφικό, εντάσσεται στο πλαίσιο του κοινωνικού ρεαλισμού και οριοθετεί το πέρασμα από την ηθογραφία στην αστική πεζογραφία. Το 1923 τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών, και το 1931 τιμήθηκε με το Αριστείο του Δήμου Πειραιά. Το σκίτσο του, (πιθανώς καυστικό, γιατί κατηγορήθηκε από τους λίγους επικριτές του ότι σύχναζε σε καπηλειά) που έγινε το 1926, τον αναπαριστά με λίγες απλές γραμμές σε ώριμη ηλικία, πιθανώς στην ταβέρνα του Μπογράκου στην Κυψέλη που σύχναζε, καθισμένο, καλοντυμένο, με το μπαστούνι του ακουμπισμένο στο τραπέζι μαζί με ένα ποτήρι κρασί. Δίπλα του κρέμεται ένα καραφάκι, ενώ ο χώρος είναι γεμάτος με βαρέλια κρασιού.