Φωτογραφία με την Ελένη Βακαλό ανάμεσα σε φίλους. Η Βακαλό (1921-2001) ήταν ποιήτρια, ιστορικός τέχνης και τεχνοκριτικός. Ίδρυσε, με το σύζυγό της Γιώργο Βακαλό, την ομώνυμη Σχολή Διακοσμητικών και Εφαρμοσμένων τεχνών στην οποία δίδασκε Ιστορία της τέχνης και Στοιχεία οπτικής αντίληψης. Διετέλεσε, επίσης, μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης μετά το 1994. Στον χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε το 1944 και μέχρι το 1997 εξέδωσε συνολικά δεκατέσσερεις ποιητικές συλλογές και δύο συγκεντρωτικές εκδόσεις. Σύμφωνα με τους κριτικούς ως ποιήτρια ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά των μεταϋπερρεαλιστών ποιητών. Η ίδια σε συνέντευξη, που έδωσε το 1992 για την ποίηση, μεταξύ άλλων αναφέρει : «…η ποίηση είναι παντού. Και στα πιο κοντινά πράγματα. Αυτή τη μαγεία δεν είναι ανάγκη να τη ζητάμε με φυγές. Ο σκοπός είναι να τη δούμε σε όλα γύρω μας…». Η συνολική αναγνώριση του έργου της ήρθε το 1997 με το βραβείο της Ακαδημίας, αλλά και με μια σειρά άλλων διακρίσεων.