Η εικόνα παρουσιάζει τον Άγιο Αντώνιο από την Αίγυπτο (251-356), ο οποίος έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην έρημο και είναι ο θεμελιωτής του μοναχισμού. Κατά την διάρκεια του ασκητικού του βίου δέχτηκε πολλούς πειρασμούς που όλοι απέτυχαν να τον πλανήσουν. Στους διωγμούς των Χριστιανών το 331, εγκατέλειψε την έρημο και πολέμησε τους ειδωλολάτρες, γεγονός που επανέλαβε το 351, σε ηλικία εκατό ετών για να καταπολεμήσει την αίρεση του Αρείου. Είναι από τους λίγους που έλαβαν την επωνυμία 'Μέγας'. Την εικόνα του φιλοτέχνησε ο Μιχαήλ Δαμασκηνός (1535-1593), κορυφαίος ζωγράφος της Κρητικής σχολής του 16ου αιώνα. Παραγωγικότατος, άφησε μεγάλο αριθμό έργων φορητών εικόνων αλλά και τοιχογραφιών όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Βενετία της Ιταλίας όπου και εργάστηκε κατά διαστήματα. Οι συνθέσεις του αντιγράφηκαν κατά πολύ, ενώ ιδιαίτερη μνεία στο έργο του κάνει ο Παναγιώτης Δοξαράς στο βιβλίο του ‘Περί Ζωγραφίας’ (1726). Πέρα από την δεξιοτεχνία του αλλά και την ικανότητά του να συνδυάζει την Βυζαντινή με την Ιταλική τεχνοτροπία, ιδιαίτερη αξία αποκτά η ζωγραφική του εξαιτίας των νέων εικονογραφικών θεμάτων και συνθέσεων που εισάγει.