ΙΣΤΟΡΙΑ-ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: Αναφερόμαστε στην αξία της ξυλογλυπτικής τέχνης από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα. Η ιστορία της ξυλογλυπτικής αρχίζει από τη στιγμή που ο άνθρωπος με ένα αντικείμενο διαμόρφωσε ένα ξύλο που στην συνέχεια θα το χρησιμοποιούσε σαν εργαλείο. Στους προϊστορικούς χρόνους ο άνθρωπος, ακόμα πριν μάθει τη χρήση των γραμμάτων, διαμόρφωσε ξύλινα είδωλα. Στους κλασσικούς χρόνους η ξυλογλυπτική συμβαδίζει με την γλυπτική στο μάρμαρο. Μην ξεχνάμε ότι το ιερότερο άγαλμα της Αθηνάς ήταν το ξύλινο «ξόανο» που πίστευαν ότι ήταν «διιπετές» (ουρανόσταλτο δηλαδή από τον Δία). Επίσης η ξυλογλυπτική ακμάζει στην Αίγυπτο και στην Κίνα. Στους βυζαντινούς χρόνους στις εκκλησίες κατασκευάζονται τέμπλα, καθίσματα και άλλα είδη χρήσιμα στην εκκλησιαστική τελετουργία. Η τέχνη αυτή μεταλαμπαδεύεται στην δύση από το Βυζάντιο με τις σταυροφορίες, εκεί η τέχνη επεκτείνεται σε ξυλόγλυπτα αγάλματα της Παναγίας, του Χριστού και Αγίων. Μετά την αναγέννηση το ξυλόγλυπτο έπιπλο στυλ Luis Quinze , (Λουδοβίκου XV) γνωρίζει δόξα. Η ξυλογλυπτική σαν τέχνη ποτέ δεν χάθηκε από την Ελλάδα. Στις πιο σκοτεινές περιόδους υπήρχαν τεχνίτες των οποίων τα έργα που διασώθηκαν θαμπώνουν το βλέμμα μας. Ο απλός βοσκός με τον σουγιά του χάραξε αξιοπρόσεκτα σχέδια στην γκλίτσα του, οι μοναχοί έφτιαξαν εξαίρετα αντικείμενα μικρογλυπτικής. Μετά την απελευθέρωση του 1821 το νεοσύστατο κράτος της Ελλάδος μαθαίνει την ξυλογλυπτική της δύσης . Η τέχνη αυτή επιβιώνει ακόμα και σήμερα στην κοινωνία του κόντρα πλακέ και της μελαμίνης. Έτσι, υπάρχουν στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου εργαστήρια ξυλογλυπτικής στα οποία συνήθως ο γιος μαθαίνει την τέχνη από τον πατέρα ή ο παραγιός από τον μάστορα. Εκτός από την Κάλυμνο, εργαστήρια υπάρχουν στη Ρόδο, την Κάρπαθο, τη Νάξο, τη Σκιάθο, τη Χίο, τη Λέσβο αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Οι περισσότεροι μάστορες είναι αυτοδίδακτοι. Α) Αφού συζητήσουμε με τους μαθητές μας, λοιπόν, για την χρηστική και αισθητική αξία της ξυλογλυπτικής, αναφερόμαστε στη συμβολή της στην ψυχική υγεία. Συνεργαζόμενοι με τον καθηγητή της Αισθητικής αγωγής δημιουργούμε μαζί με τους μαθητές μας απλά ξυλόγλυπτα. Συνειδητοποιούμε την αξία αυτής της μορφής εργασιοθεραπείας για την ψυχική υγεία, ειδικά για τους υπερκινητικούς μαθητές, και τους ενισχύουμε να υιοθετήσουν και στη ζωή τους μια μορφή δημιουργικής απασχόλησης. Β) Αναθέτουμε σε διαφορετικές ομάδες μαθητών να εντοπίσουν και να φωτογραφίσουν έργα σε διαφορετικά σημεία της πόλης τους. Γ) Αντιπαραβάλλουμε τα χειροποίητα μοναδικά έργα με τα βιομηχανοποιημένα έργα μαζικής κατανάλωσης που μας κατακλύζουν, και ζητάμε να γράψουν τις σκέψεις τους.