Με αφορμή το μαθησιακό αντικείμενο οι μαθητές μελετούν για τα είδη χορού που κυριαρχούσαν την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄, στα σαλόνια των Βερσαλλιών, καθώς επίσης και για τους λαϊκούς χορούς στη Γαλλία και στην Ελλάδα. Επιπρόσθετα, προτείνεται ο εκπαιδευτικός να αναθέσει στους μαθητές: α) να μάθουν να χορεύουν το μενουέτο και την γκαβότ και να επιχειρήσουν να οργανώσουν έναν διαγωνισμό με αυτούς τους δύο γαλλικούς χορούς, β) να διερευνήσουν την ορθότητα των απόψεων του Λιδωρίκη για τους χορευτές του 19ου αιώνα, σε συνδυασμό με την άνθιση του ρομαντικού μπαλέτου στο Παρίσι, την ίδια περίοδο, γ) να σχολιάσουν την άποψη του Λιδωρίκη ότι, στην εποχή του, ο χορευτής αρκούνταν σε λίγους στροβιλισμούς με την πολύφερνη νύφη, της οποίας η προίκα, αποτελούσε εγγύηση για επιτυχημένη ζωή, εμβαθύνοντας, στον ρόλο του χορού ως μέσου γνωριμίας, δ) να διαβάσουν το βιβλίο του ΄Ιωνα Ζώτου "Αρχές του γαλλικού μελοδράματος: Η λυρική τραγωδία ως δραματικό είδος στη νεοκλασική Γαλλία", το οποίο είναι αναρτημένο στην ψηφιακή μουσική βιβλιοθήκη "Λίλιαν Βουδούρη", και να επιχειρήσουν να ανεβάσουν μία παράσταση γαλλικού μελοδράματος (π.χ. "Ο γάμος του Φίγκαρο" του Πιερ Μπωμαρσέ (1732-1799).