Σχέδιο του σημαντικού αρχιτέκτονα, ζωγράφου, συγγραφέα, πανεπιστημιακού δάσκαλου, ακαδημαϊκού, αλλά και φιλόσοφου Δημήτρη Πικιώνη (1887-1968). Αποδίδεται σε αυτό μια, παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, πόρτα από την Αίγινα. Είναι μια ξύλινη, τοξωτή στην κορυφή της, πόρτα με λίθινο κατώφλι που επιστέφεται με λίθινο, επίσης, τόξο. Διακρίνεται ακόμα η λίθινη υποδομή του τοίχου στον οποίο είναι ανοιγμένη αυτή η ξύλινη θύρα και τα αγκωνάρια, κοντά στο κατώφλι που υποστηρίζουν τη στατικότητά της. Πρόκειται για αποτύπωση που έγινε ανάμεσα στα 1918-1921, στην πρώιμη φάση της δράσης του Δ. Πικιώνη, πριν ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα, όταν αναζητούσε και μελετούσε την έννοια της "ελληνικότητας" και προσπαθούσε να την ενσωματώσει και να την εκφράσει στο έργο του. Αργότερα, πάντως, θα συνδυάσει αυτό το εθνικό πνεύμα με την οικουμενικότητα. Η εικόνα μπορεί να έχει παιδαγωγικό ενδιαφέρον αν συνδυαστεί με τις αισθητικές, καλλιτεχνικές και φιλοσοφικές απόψεις του δημιουργού, οι οποίες αποκαλύπτουν τις ιδεολογικές αναζητήσεις της ελληνικής διανόησης κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.