Το ψηφιακό αντικείμενο μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και εμπλοκής διαφορετικών γνωστικών αντικειμένων όπως είναι η Ιστορία, τα Θρησκευτικά, τα Εικαστικά, η Γλώσσα και η Λογοτεχνία. Η σχετική συζήτηση μπορεί να έχει ως αφετηρία το χώρο του αρχαίου νεκροταφείου και των πληροφοριών που μπορούν να μας μεταφέρουν τα επιτύμβια μνημεία τόσο για την τέχνη της γλυπτικής του 4ου αιώνα π.χ. όσο και για τις ταφικές συνήθειες, την απόδοση τιμής στους νεκρούς του πολέμου, την ύπαρξη κενοταφίων αλλά και τις αντιλήψεις των ανθρώπων εκείνης της εποχής για το θάνατο, πληροφορίες που θα μπορούσαν να προσεγγιστούν σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες γνώσεις από το μάθημα των Θρησκευτικών. Από την άλλη πλευρά η παρουσίαση μέρους από το ποίημα του Κ. Παλαμά «Οι τάφοι του Κεραμεικού» και η παρατήρηση των επιτύμβιων συνθέσεων του Γ. Μόραλη (ενδείκνυνται αυτές με τη μεγαλύτερη αφαιρετικότητα), μπορεί να οδηγήσει σε συγκρίσεις και αντιπαραθέσεις έργων διαφορετικών εποχών και εκφραστικών μέσων, τον εντοπισμό ομοιοτήτων και διαφορών αλλά και την αναγνώριση της αξίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της συνέχειας των τεχνών. Η αντίστοιχη έκφραση των μαθητών/τριών (με τη δημιουργία εικαστικών έργων και ποιημάτων) μπορεί να ενταχθεί επιπλέον σε πρόγραμμα διαχείρισης των απωλειών.