Το ανάγλυφο αναπαριστά ιππέα και συνοδό που κρατά ακόντιο και πιθανά ανήκει σε παλαιότερη εποχή από την ανοικοδόμηση του ναού. Η εκκλησία της Νέας Παναγίας, που παλαιότερα ήταν γνωστή ως Μεγάλη ή Τρανή Παναγία, είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του κέντρου της Θεσσαλονίκης, κοντά στη θάλασσα, στην αρχή της οδού Δημητρίου Γούναρη και ανάμεσα στις οδούς Τσιμισκή και Μητροπόλεως. Όπως μαρτυρεί μαρμάρινη επιγραφή επάνω από τη νότια είσοδο του κτηρίου, ο ναός κτίστηκε το 1727. Στον ίδιο ακριβώς χώρο υπήρχε βυζαντινό μοναστήρι προς τιμή της Θεοτόκου, το οποίο ιδρύθηκε από τον Ιλαρίωνα Μαστούνη στον 12ο αιώνα, αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1690. Η εκκλησία της Νέας Παναγίας ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής με γυναικωνίτη. Στη δυτική πλευρά του οικοδομήματος διαμορφώνεται στοά, ενώ στη νότια είναι προσαρτημένο νεοκλασικό πρόπυλο, το οποίο αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη. Επάνω από το πρόπυλο υψώνεται καμπαναριό, το οποίο -λόγω των σοβαρότατων ζημιών που υπέστη το 1978 από τους σεισμούς που έπληξαν τη Θεσσαλονίκη- κατεδαφίστηκε και ξανακτίστηκε. Στο εσωτερικό του ναού ενδιαφέρον παρουσιάζει η διακόσμησή του: στο Ιερό Βήμα και στον γυναικωνίτη σώζονται αξιόλογες τοιχογραφίες του 18ου αιώνα, οι οποίες έχουν ως πρότυπό τους τη ζωγραφική της εποχής των Παλαιολόγων, ενώ περίτεχνο είναι το επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Ο δεσποτικός θρόνος, ο άμβωνας και οι αγιογραφίες της οροφής ανάγονται στον 19ο αιώνα.