Μια εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου (Λάρισα 1898-Αθήνα 1990) που απεικονίζει ηλικιωμένες γυναίκες φορτωμένες με προσανάμματα στα 1945-1947. Τα προσανάμματα ήταν απαραίτητα για να ανάψουν τη φωτιά στον ξυλόφουρνο και στο τζάκι. Οι γυναίκες στην Ελλάδα υπήρξαν πάντα συνοδοιπόροι με τους άντρες. Ιδιαίτερα στην ύπαιθρο οι γυναίκες βοηθούσαν παντού. Στα χωράφια, στο σπίτι, στα ζώα. Φορτωνόταν τα πάντα… όλα τα βάρη της ζωής που μαρτυρούσαν τον σκληρό αγώνα για επιβίωση. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι ο άνδρας χρησιμοποιεί το ζώο για τη μετακίνησή του. Η φωτογράφος, Βούλα Παπαϊωάννου, μετά την απελευθέρωση ως υπεύθυνη του φωτογραφικού τμήματος της UNRRA περιηγήθηκε τη ρημαγμένη ελληνική ύπαιθρο και κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης των κατοίκων της. Απαθανάτισε προσωπικές ιστορίες και φυσιογνωμίες απλών ανθρώπων που παραπέμπουν μάλλον στην αξιοπρέπεια παρά στην εξαθλίωση. Η Βούλα Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ρεύμα της «ανθρωπιστικής φωτογραφίας» που αναπτύχθηκε ως αντίδοτο της κατάλυσης των ανθρωπίνων αξιών εξαιτίας του πολέμου.