Το δημοσίευμα αυτό του περιοδικού «Νουμάς» παρουσιάζει την εξέλιξη της συζήτησης για το ενδεχόμενο μείωσης του αριθμού των βουλευτών της Ελληνικής Βουλής από το 1897 έως την εποχή έκδοσης του παρόντος φύλλου, το 1903. Το αίτημα μείωσης του αριθμού των βουλευτών συνδέεται με την εθνική καταστροφή του 1897, όπου η Ελλάδα νικήθηκε από τους Οθωμανούς ύστερα από έναν βραχύ πόλεμο, πληρώνοντας μεγάλες οικονομικές αποζημιώσεις. Αποτελεί επίσης ένα από τα βασικά θέματα πολιτικής διαμάχης μεταξύ των δύο εκπροσώπων του πολιτικού διπολισμού της εποχής, του Χαρίλαου Τρικούπη και Παναγιώτη Δηλιγιάννη. Ο πρώτος παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της μείωσης σε 150 βουλευτές, ενώ ο δεύτερος αντιτείνει ότι με 150 βουλευτές η βουλή θα φαίνεται άδεια. Πάνω στο θέμα αυτό, ο αρθρογράφος παρουσιάζει την δική του άποψη σχολιάζοντας την επικαιρότητα της εποχής.