Επιστολή της 7ης Μαΐου του 1906, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό 'Ο Νουμάς" και φέρει τον τίτλο «Εμμ. Ροΐδης». Αξιόλογος λογοτέχνης και δοκιμιογράφος θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα, ενώ το έργο του καλύπτει πολλά διαφορετικά είδη, όπως το μυθιστόρημα, το διήγημα, τις κριτικές μελέτες, κείμενα πολιτικού περιεχομένου, μεταφράσεις και χρονογραφήματα. Ο Ροΐδης είναι ο πρώτος που καθιέρωσε το προσωπικό ύφος στη νεοελληνική λογοτεχνία. Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι το χιούμορ και η ειρωνεία, που επιτυγχάνεται κυρίως με την απροσδόκητη σύναψη αταίριαστων λέξεων και εννοιών. Το πρόβλημα της «διγλωσσίας» το θεωρούσε εθνική συμφορά και επέρριπτε στους λογίους την ευθύνη για αυτό. Τη δημοτική γλώσσα τη θεωρούσε ισάξια της καθαρεύουσας σε πλούτο, ακρίβεια και σαφήνεια και πρότεινε για τη λογοτεχνική γλώσσα τη σταδιακή απλοποίηση της καθαρεύουσας και τον εμπλουτισμό της δημοτικής, έτσι ώστε τελικά να «συναντηθούν» σε μια γλώσσα. Στο κείμενο εξαίρεται η στάση του Ροΐδη απέναντι στη δημοτική γλώσσα, γιατί, αν και ο ίδιος δεν έγραψε στη δημοτική γλώσσα, την προώθησε με τις μελέτες του και έκανε γνωστό στο κοινό «Το Ταξίδι» του Ψυχάρη. Η συγκεκριμένη επιστολή δημοσιεύθηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ο Νουμάς», το οποίο κυκλοφόρησε από το 1903 έως το 1931. Αποτέλεσε το σημαντικότερο έντυπο του 20ού αιώνα στον αγώνα για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας. Η κυριότερη διαφορά από άλλα σύγχρονά του έντυπα είναι ότι είχε καθιερώσει τη χρήση της δημοτικής σε όλες τις στήλες του.