Η εικόνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συνοδευτικό οπτικό υλικό σε ερευνητικές εργασίες, θεματικές διδασκαλίες και σχολικές δραστηριότητες που διαπραγματεύονται θέματα σχετικά με την ιστορία της λογοτεχνίας, και ειδικότερα της πεζογραφίας, στους νεώτερους χρόνους. Αποσπάσματα από έργα του συγγραφέα θα μπορούσαν να αναλυθούν συνδυαστικά με άλλα κείμενα εκπροσώπων της γενιάς του ’30. Οι βυζαντινές αναφορές του Πεντζίκη, που χαρακτηρίζουν το έργο του, θα μπορούσαν να εξεταστούν συνδυαστικά με το έργο (ζωγραφικό και συγγραφικό) του Φώτη Κόντογλου, αλλά και με τη μελέτη της βυζαντινής αρχιτεκτονικής από τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Και οι τρεις ανέδειξαν και φώτισαν, ο καθένας από το δικό του πεδίο και μέσα από τη δική του προσωπική οπτική, την βυζαντινή παράδοση, εντάσσοντας στοιχεία της στο έργο τους και αναβιώνοντας το ενδιαφέρον για τη βυζαντινή τέχνη, στη μοντέρνα εποχή. Και οι τρεις επίσης έδωσαν έμφαση στο έντονο πνευματικό στοιχείο και στο μυστικισμό της βυζαντινής τέχνης. Μελέτησαν και ανέλυσαν σε βάθος μορφολογικά και σημειολογικά τα στοιχεία της και την ενέταξαν ευρηματικά στο έργο τους, που κινείται μεταξύ παράδοσης και νεωτερικότητας. Οι μαθητές θα μπορούσαν επίσης, στο πλαίσιο των Εικαστικών ή της Ιστορίας Τέχνης, να αναζητήσουν σχέδια και ζωγραφικά έργα του Πεντζίκη, ο οποίος εικονογράφησε ή φιλοτέχνησε τα εξώφυλλα σε πολλά βιβλία του και δημιούργησε μια χαρακτηριστική δική του τεχνοτροπία με πυκνές γραμμές και στίξεις. Συνδύασε στα ζωγραφικά του έργα πολλά διαφορετικά στοιχεία και κατέληξε σε πολύ προσωπικές διατυπώσεις. Συγκεκριμένα στο έργο του συνυπάρχουν βυζαντινά, μοντέρνα, ιμπρεσσιονιστικά και αβανγκάρντ στοιχεία, που προτείνεται να αναλυθούν από τους μαθητές συγκριτικά με έργα από τα κινήματα και τα στυλ που τον επηρέασαν (βυζαντινές εικόνες, κεντήματα, λαϊκή τέχνη, πουαντιγισμός, τα πυκνά γραμμικά έργα του Κλέε κλπ)