Το κεντρικό θέμα αυτής της εικόνας είναι το κεφάλι της Μέδουσας. Πρόκειται για ένα έργο το οποίο βρέθηκε στην Σικελία της Ιταλίας το 1830. Η Μέδουσα στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως μία από τις τρεις Γοργόνες. Από τις τρεις αδελφές η Μέδουσα ήταν η θνητή αλλά και η κυρίως Γοργόνα γύρω από την οποία πλέκονται οι διάφοροι μύθοι. Αυτό γιατί το άλλο της όνομα ήταν Γοργώ, που σημαίνει άγρια ματιά. Κατά μια εκδοχή ήταν τόσο όμορφη που ο Ποσειδώνας ήθελε να ενωθεί μαζί της. Μεταμορφωμένος σε άλογο βρέθηκε σε επαφή μαζί της, στον ιερό χώρο της Αθηνάς. Η θεά, εξοργισμένη με το γεγονός, δεν μπορούσε να έρθει σε ρήξη με τον Ποσειδώνα και έτσι ξέσπασε πάνω στη Μέδουσα. Την μεταμόρφωσε σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια. Η ασχήμια της ήταν τέτοια, που όποιος την κοιτούσε στο πρόσωπο πέτρωνε.