Πρόκειται για λιθογραφία που απεικονίζει τον Ηπειρώτη λόγιο Γεώργιο Γεννάδιο (Σηλυβρία Θράκης 1786 - Αθήνα 1854). Ο εικονιζόμενος χαρακτηρίζεται, συνήθως, ως «δάσκαλος του Γένους», καθώς συνέδεε την παροχή παιδείας με την εθνική αφύπνιση, ως απόρροια του κινήματος του νεοελληνικού διαφωτισμού. Όλη του η ζωή, άλλωστε, ήταν αφιερωμένη στην παιδεία και στην εθνική ιδέα. Σπούδασε φιλολογία στη Λειψία και δίδαξε στην αρχή, μέχρι την ελληνική επανάσταση, σε κέντρα του παροικιακού ελληνισμού (Βουκουρέστι, Οδησσό). Συνέγραψε, επίσης, σχολικά εγχειρίδια και μετέφρασε και άλλα διδακτικά βιβλία. Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, συμμετείχε ενεργά στον Αγώνα, ενώ αξιοποιήθηκε (1829) από τον Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια για την οργάνωση του Κεντρικού Σχολείου στο Ορφανοτροφείο της Αίγινας και τη συγγραφή εγχειριδίων για τη γλώσσα. Μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους οργάνωσε τη Ριζάρειο Σχολή, ήταν από τους ιδρυτές της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, διατέλεσε αντιπρόεδρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης που ιδρύθηκε στα 1832, ενώ από το 1835 μέχρι το θάνατό του ήταν Γυμνασιάρχης στο Α΄ Γυμνάσιο Αθηνών.