Η φωτογραφία είναι έργο της Βούλας Θεοχάρη Παπαϊωάννου.Αποτελεί πορτρέτο νέου και είναι τραβηγμένη στο Δίστομο το 1945 μετά τη σφαγή και την ομαδική εκτέλεση των κατοίκων του . Η Β. Παπαϊωάννου με τις φωτογραφίες της κατήγγειλε τη φρίκη του πολέμου του 1940 και την πείνα που τον ακολουθεί. Μετά τον πόλεμο ασχολείται με φωτογραφίες που έχουν ως θέμα τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της υπαίθρου. Ως φωτογράφος η Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ρεύμα της «ανθρωπιστικής φωτογραφίας» και το μετέπειτα έργο της εκφράζει την αισιοδοξία που επικρατούσε μετά τον πόλεμο. Το αρχείο της το δώρισε στο μουσείο Μπενάκη.