Ο Θεοφυλακτόπουλος, σε πολλά έργα του, φαίνεται πως εμμένει στο περίγραμμα και όχι στο υλικό περιεχόμενο των μορφών. Αυτή η γενική ιδέα, όπως παρουσιάζεται στο συγκεκριμένο έργο, ίσως διευκολύνει την αξιοποίησή του στη διδακτική πράξη, σε εκπαιδευτικές δράσεις που επικεντρώνονται στον άνθρωπο. Για τα παιδιά του Νηπιαγωγείου - ακόμη - αποτελεί μια φόρμα/πρόκληση. Χάρη στην απλότητά της, ο μικρός δημιουργός θα εξοικειωθεί άμεσα με το θέμα, πάνω στο οποίο ενδέχεται να εργαστεί. Όσον αφορά το διδακτικό αντικείμενο της αισθητικής αγωγής, παραθέτουμε φράσεις του καλλιτέχνη, από συνεντεύξεις του στον ελληνικό τύπο, οι οποίες μας κάνουν περισσότερο γνωστό τον ίδιο, αλλά και το έργο του: "Η μεγάλη ποσότητα του υλικού είναι κάτι που το βρίσκεις σε πολλούς πίνακες. Στη δική μου δουλειά, όμως, προκύπτει μέσα από το συνεχές γκρέμισμα που έχω κάνει για να βρω αυτό που θέλω καλύτερα." Και αλλού: "Στα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν έκανα τις μορφές του αναβάτη μοτοσικλετιστή, ήταν μια έκφραση ελευθερίας. Δεν επέλεξα συνειδητά να συνδεθούν με τις ταραχές της εποχής. Δεν ήμουν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος, αλλά οπωσδήποτε δέχτηκα την επίδραση του κλίματος που επικρατούσε".