Το μαθησιακό αντικείμενο δύναται να χρησιμοποιηθεί σε διδακτικές πρακτικές γνωστικού και εποικοδομηστικού τύπου αναφορικά με τη διδασκαλία της μυκηναϊκής εποχής. Οι μαθητές/-τριες μπορούν να αναλάβουν ομαδικές, ερευνητικές-ανακαλυπτικές δραστηριότητες, ενώ ο διδάσκων μπορεί να προετοιμάσει διδακτικές επισκέψεις, να εκπονήσει πολιτιστικά προγράμματα και να οργανώσει project με βάση τη διαθεματικότητα και την αναζήτηση πρωτότυπων και μαθητοκεντρικών διδακτικών στρατηγικών. Οι «Πολύχρυσες Μυκήνες», το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα, που πρώτος ύμνησε ο Όμηρος στα έπη του, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα. Το όνομά τους έχει δοθεί σε έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της ελληνικής προϊστορίας, τον μυκηναϊκό, και οι μύθοι που συνδέονται με την ιστορία τους διαπέρασαν τους αιώνες με τα ομηρικά έπη και τις μεγάλες τραγωδίες της κλασικής εποχής, ενώ ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν παγκοσμίως την πνευματική δημιουργία και την τέχνη. Οι Μυκήνες ιδρύθηκαν ανάμεσα σε δύο ψηλούς κωνικούς λόφους (ορατοί στο μαθησιακό αντικείμενο), τον Προφήτη Ηλία (805 μ.) και τη Σάρα (660 μ.) πάνω σε χαμηλό ύψωμα που δέσποζε στην αργολική πεδιάδα και είχε τον έλεγχο των οδικών και θαλάσσιων επικοινωνιών. Η ακρόπολη, τα ανάκτορα, τα κυκλώπεια τείχη, η Πύλη των Λεόντων, η μνημειακή είσοδος με τον προμαχώνα της, οι ταφικοί κύκλοι, ο θολωτός τάφος γνωστός ως «θησαυρός του Ατρέα», με τα τεράστια υπέρθυρα και την ψηλή κυψελοειδή θόλο, αποτελούν ελκυστικά παραδείγματα για διερεύνηση της σχέσης που διέπει την Αρχιτεκτονική με τις κοινωνικές-πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες της εποχής, συλλογή πληροφοριών, σχεδιαστική αποτύπωση ή τρισδιάστατη αναπαράσταση. Επίσης, το μυθολογικό υπόστρωμα, τα ομηρικά έπη και οι ανασκαφές του Ερρίκου Σλήμαν μπορούν να αποτελέσουν ελκυστικά πεδία αναζήτησης πληροφοριών και πρόκλησης γόνιμων συζητήσεων. Όλα τούτα αποτέλεσαν πόλο έλξης πολλών περιηγητών και αρχαιοφίλων στο πέρασμα των αιώνων, οι οποίοι δεν δίστασαν μάλιστα να λεηλατήσουν το χώρο κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, επωφλούμενοι από την αδιαφορία και τη φιλαργυρία των Τούρκων. Ποιες περιπτώσεις τέτοιων κλοπών είναι σήμερα γνωστές σε σχέση με τις ελληνικές αρχαιότητες και ποιος ο ρόλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, η οποία μέχρι σήμερα πραγματοποιεί έρευνες και δραστηριοποιείται στον συγκεκριμένο χώρο; Ποιοι έλληνες και ξένοι αρχαιολόγοι εργάστηκαν στον χώρο και με ποια αποτελέσματα; Η παραπάνω εκμετάλλευση του μαθησιακού αντικειμένου συνάδει με τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (ΑΠΣ) για το μάθημα της Αρχαίας Ιστορίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης η διαθεματικότητα μπορεί να λειτουργήσει στα πεδία της Τοπικής Ιστορίας, της Αρχιτεκτονικής, της Πολιτικής και Κοινωνικής Αγωγής, της Μουσειακής Αγωγής, της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, της Γεωγραφίας, της Λογοτεχνίας, της Αρχαίας Εληνικής Γλώσσας, των Καλλιτεχνικών και των ΤΠΕ.