Πρόκειται για ελαιογραφία του Ροϊλού Γεώργιου, στην οποία εικονίζεται ο Σοφοκλής Δούσμανης (1868 - 1952), Έλληνας ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού. Ο Δούσμανης γεννήθηκε στην Κέρκυρα και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ηπειρώτικης καταγωγής, η οποία συγγένευε με βασιλικές και πριγκιπικές οικογένειες. Το 1888 αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και πήρε μέρος στον πόλεμο του 1897. Το 1912 τοποθετήθηκε διευθυντής της διοικητικής υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και στη συνέχεια κυβερνήτης του θωρηκτού «Γεώργιος Αβέρωφ». Το 1915 ανέλαβε την αρχηγία του ΓΕΝ, αλλά το 1917 εξορίστηκε ως φιλοβασιλικός στη Σαντορίνη και επανήλθε στην ενεργό δράση το 1920. Το 1921 έγινε αρχηγός του Στόλου του Αιγαίου και ανέλαβε για δεύτερη φορά την αρχηγία του ΓΕΝ, μέχρι τον Οκτώβριο του 1922. Όταν ξέσπασε το μεγάλο Βενιζελικό κίνημα τον Μάρτιο του 1935, οι Βενιζελικοί πλοίαρχοι Κολιαλέξης και Δεμέστιχας κατάφεραν με μια τολμηρή πειρατική κίνηση να καταλάβουν ή να αχρηστεύσουν τα περισσότερα πλοία του Ελληνικού στόλου (ανάμεσα τους και το Αβέρωφ). Στη δύσκολη αυτή στιγμή, ο Δούσμανης, αφού μετακλήθηκε και ορίστηκε υπουργός Ναυτικών από τον πρωθυπουργό Παναγή Τσαλδάρη, έδρασε μεθοδικά και δίνοντας αυστηρές διαταγές κατάφερε να θέσει σε υπηρεσία τα εναπομείναντα πλοία του στόλου. Μετά την καταστολή του κινήματος, ο Δούσμανης ορίστηκε πρόεδρος της «Επιτροπής Εράνου υπέρ του Εθνικού Στόλου», που σκοπό είχε τη συλλογή χρημάτων για την αγορά ενός μεγάλου πλοίου και την αποκατάσταση των ζημιών των πλοίων του στόλου που είχαν γίνει κατά το κίνημα. Ο Δούσμανης έγραψε το Ημερολόγιον του κυβερνήτου του «Γ. Αβέρωφ» κατά τους πολέμους 1912 – 1913.