Η αναπαραγωγή του έργου τέχνης που απεικονίζει τον Κωνσταντίνο Δόσιο, νομικό και πολιτικό των πρώτων χρόνων του νέου απελευθερωμένου ελληνικού κράτους, μπορεί να συνεισφέρει εικονογραφικά στη μελέτη του διοικητικού συστήματος και των πολιτικών διεργασιών των πρώτων χρόνων της απελευθερωμένης Ελληνικής Πολιτείας. Αναφερόμενοι στο έργο του ως στέλεχος της διοίκησης αλλά και ως αιρετού, μπορούμε να ελκύσουμε τα παιδιά να προσεγγίσουν δύο καθοριστικά γεγονότα της πολιτικής ζωής. Το πρώτο είναι η θέσπιση του Συντάγματος του 1864 που αντικατέστησε αυτό του 1844 και ήταν απόρροια της εξέγερσης του 1862 που στοίχισε το θρόνο στον βασιλέα Όθωνα. Από τα σημαντικότερα σημεία του νέου συντάγματος ήταν η καθιέρωση της άμεσης, καθολικής και μυστικής ψηφοφορίας όπως και η εγκαθίδρυση βασιλευομένης (και όχι συνταγματικής) μοναρχίας στη διαδικασία εκδημοκρατισμού των πολιτικών διαδικασιών. Το δεύτερο είναι η υποστήριξη του αυτοκεφάλου της Ελλαδικής Εκκλησίας που επικυρώθηκε με διάταγμα του Όθωνα του 1833 και αναγνωρίστηκε το 1850 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αυτά τα δύο γεγονότα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των λειτουργιών και της δομής του νέου ελληνικού κράτους. Παράλληλα, με αφορμή την εικόνα του Κωνσταντίνου Δόσιου, μπορεί να γίνει αναφορά στη σύζυγό του, λόγια της εποχής της και μεταφράστρια έργων του λόρδου Βύρωνα αλλά και στον υιό του ο οποίος ως φοιτητής μετείχε στο αντιοθωνικό κίνημα με κορυφαία πράξη την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας της βασίλισσας Αμαλίας. Μελετώντας αυτά τα γεγονότα μπορούμε να τα επεκτείνουμε με αναφορά στην πολιτική κατάσταση της εποχής και στην ισχυρή αντίδραση που αντιμετώπιζε η βασιλεία, κυρίως από μέρος του αστικού κόσμου. Οι προηγηθείσες εξεγέρσεις του Ναυπλίου και της Ερμούπολης, τεκμηριώνουν ότι υπήρχε γενικά τεταμένο πολιτικό κλίμα που οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην αντιδημοκρατική κακοδιοίκηση του Όθωνα, και ότι η τελική έξωσή του δεν ήταν γεγονός εν αιθρία. Συμπερασματικά, η μελέτη του βίου του Κωνσταντίνου Δόσιου αλλά και μελών του στενού του οικογενειακού κύκλου, συμβάλλει στον εμπλουτισμό της μελέτης πολύ ενδιαφερόντων σελίδων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.