Λιθογραφία που απεικονίζει τον Λεοπόλδο Α΄ (1790 -1865),τον πρώτο βασιλιά του Βελγίου (1831) και παρά λίγο πρώτο βασιλιά της Ελλάδας. Μετά από την ήττα του Οθωμανικού στόλου στην ναυμαχία του Ναβαρίνου (1827) και με την προσμονή της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους, εκλεγμένος από την εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, φτάνει στο Ναύπλιο ως κυβερνήτης της Ελλάδας, ο Ιωάννης Καποδίστριας (1828), που θέτει ως προτεραιότητα την ανεξαρτησία και τον ορισμό των συνόρων της χώρας. Ύστερα από επίπονες διπλωματικές προσπάθειες, στις 3 Φεβρουαρίου 1830, υπογράφεται στο Λονδίνο το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας για την Ελλάδα μεταξύ των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία), με το οποίο το Ελληνικό κράτος δεν θα ήταν πια μόνο ελεύθερο, αλλά και ανεξάρτητο από κάθε είδους υποτέλεια απέναντι στην Υψηλή Πύλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο το πρωτόκολλο είχε όρους:εξαίρεσε την Κρήτη και τη Σάμο από τη συνοριακή γραμμή και όρισε βασιλιά της Ελλάδας τον πρίγκιπα του Sachsen-Goburg Gotha, Λεοπόλδο Α’, γιο του Δούκα του Saxe-Coburg-Saalfeld, Φραγκίσκου. Ο Λεοπόλδος μερικούς μήνες αργότερα διαφώνησε με την εξαίρεση της Κρήτης από το νέο ελληνικό κράτος, θέση που έλαβε ύστερα από σχετική παρέμβαση του Ι. Καποδίστρια, σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, και πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας στέφτηκε ο Όθων-Φρειδερίκος-Λουδοβίκος της Βαυαρίας.