Φωτογραφία του Ισμέτ Πασά (1884-1973), τούρκου στρατιωτικού και πολιτικού, που έλαβε το προσωνύμιο Ινονού, επειδή διηύθυνε τις μάχες γύρω από την πόλη Ιν Ονού, κατά την μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922). Με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας στην Τουρκία το 1922, έγινε πρωθυπουργός με πρόεδρο τον Μουσταφά Κεμάλ,τον οποίο διαδέχτηκε στην προεδρία το 1938. Ως πληρεξούσιος της Τουρκίας, συνυπέγραψε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), το μεγαλύτερο "εδαφικό παζάρι του αιώνα", που επέβαλε την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών για πρώτη φορά στη παγκόσμια ιστορία, καθώς και το Σύμφωνο Φιλίας Ελλάδας-Τουρκίας το 1930 στην Άγκυρα. Όμως με κατάφωρη παραβίαση των παραπάνω, συνθήκης και συμφώνου,το 1942, (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) και με την Ελλάδα υπό τριπλή κατοχή, προσυπέγραψε τον κεφαλαιϊκό νόμο (Φόρος Ευμάρειας), τον λεγόμενο "Βαρλίκ Βεργκισί", υποχρεώνοντας τους εναπομείναντες Έλληνες της Κωνσταντινούπολης σε οικονομική εξαθλίωση και νέες διώξεις. Στο πλαίσιο δε της διαρκούς εφαρμογής του σχεδίου διάλυσης της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης [απαγόρευση πλήθους επαγγελμάτων (νόμος 2007/1932), επιστράτευση το 1941 στα τάγματα εργασίας όλων των ανδρών 18-45 ετών της ελληνικής μειονότητας] η κυβέρνησή του προέβη τον Μάρτιο του 1964 σε απελάσεις περίπου 12.000 Ελλήνων, με τη δέσμευση όλων των περιουσιακών τους στοιχείων, κάτω από ένα έντονο κλίμα τρομοκράτησης του ελληνισμού της Πόλης.