Στη φωτογραφία εικονίζεται η μαρμάρινη προτομή του Στράτη Μυριβήλης, που βρίσκεται στην Πλατεία Παγκρατίου στην Αθήνα. Ο πεζογράφος της γενιάς του ’30 Στάατης Μυριβήλης, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ευστράτιος Σταματόπουλος γεννήθηκε στη Συκαμιά της Λέσβου το 1892 και πέθανε στην Αθήνα το 1969. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1915, με τα διηγήματα Κόκκινες ιστορίες. Η πρώτη περίοδος του έργου του είναι εμπνευσμένη από το παρόν ή το άμεσο παρελθόν, τη ζωή στη Μυτιλήνη και κυρίως τις εμπειρίες του από τον πόλεμο, Αποκορύφωση της έκφρασης του αντιπολεμικού πνεύματος είναι το μυθιστόρημα «Η ζωή εν τάφω» (1924). Αυτή η περίοδος ολοκληρώνεται το 1932 με το μυθιστόρημα «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια». Κατά τη δεύτερη περίοδο το έργο του χαρακτηρίζεται από αναμνήσεις του παρελθόντος, αλλά και της παιδικής του ηλικίας. Τα έργα αυτής της περιόδου είναι οι νουβέλες «Ο Βασίλης ο Αρβανίτης» (1943), «Τα παγανά» (1945), «Ο Παν» (1946), το μυθιστόρημα «Η Παναγιά η Γοργόνα» (1949) και οι συλλογές διηγημάτων «Το πράσινο βιβλίο» (1935), «Το γαλάζιο βιβλίο» (1939), «Το κόκκινο βιβλίο» (1952) και «Το βυσσινί βιβλίο» (1959). Η δημιουργός της προτομής είναι η Λουκία Γεωργαντή (Αθήνα 1919 – Αθήνα 2001).Ήταν Ελληνίδα γλύπτρια, ζωγράφος και διακοσμήτρια. Ήταν κόρη του γλύπτη Νικόλαου Γεωργαντή (1883 – 1947). Κατά τα έτη 1935 – 1946 πήρε μαθήματα γλυπτικής από τον πατέρα της και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή των Τεχνών (Scuola dei Arti) της Φλωρεντίας. Η καλλιτέχνις ασχολήθηκε και με τη δημιουργία των Μουσείων Ομοιωμάτων του Δήμου Αθηναίων και του Θεατρικού Μουσείου της Αθήνας. Ήταν φανατική συλλέκτρια πήλινων ομοιωμάτων σημαντικών προσωπικοτήτων της Ελλάδας. Για το λόγο αυτό, είχε επονομαστεί «Μαντάμ Τισό» της ελληνικής γλυπτικής (Εφημ. Ελευθεροτυπία, 30. 7. 2002). Επικεντρώθηκε κυρίως με ανθρωπομορφική αντίληψη στη δημιουργία προτομών προσωπικοτήτων από το χώρο των γραμμάτων και της τέχνης, αλλά και άλλων μορφών της ελληνικής κοινωνίας.