Στο μάθημα των Θρησκευτικών και στις ώρες της Ευέλικτης ζώνης οι μαθητές γνωρίζουν το βίο του Αγίου Γεωργίου και αναζητούν, περιγράφουν και σχολιάζουν πώς αναπαριστάνεται σε διάφορες εικόνες στην εκκλησία της ενορίας τους ή σε άλλες εκκλησίες που έχουν επισκεφθεί. Με τη μελέτη ανακαλύπτουν πως η Δρακοκτονία του Αγίου Γεωργίου δεν αναφέρεται στους αρχικούς Βίους του Αγίου, γι' αυτό και μέχρι τον 12ο αιώνα η εκκλησιαστική εικονογραφία τον παρουσιάζει πεζό, και όχι πάνω σε λευκό άλογο, να διατρυπά με το δόρυ του τον δράκο, όπως επικράτησε αργότερα στην εικονογραφία. Επίσης, αναζητούν ναούς του Αγίου στον τόπο τους και τους περιγράφουν στους συμμαθητές τους.
Στη Φιλαναγνωσία και στο μάθημα της Λογοτεχνίας, οι μαθητές αναζητούν πανάρχαιους μύθους σύμφωνα με τους οποίους δαίμονες και τερατώδη κτήνη καραδοκούν σε υδάτινες πηγές και εμποδίζουν τους κατοίκους να πάρουν νερό, εάν οι τελευταίοι δεν επιτελέσουν πρώτα μία ανθρωποθυσία για χάρη τους. Στις «Παραδόσεις» του Ν. Πολίτη που υπάρχουν πολλά σχετικά θέματα, ανακαλύπτουν πως η λαϊκή φαντασία, επηρεασμένη από τους μυθικούς δαίμονες του νερού, έπλασε αυτά τα όντα, για να ερμηνεύσει καιρικά και γεωλογικά φαινόμενα ανεξήγητα για την εποχή εκείνη. Στη συνέχεια, βρίσκουν ομοιότητες και διαφορές στους παραπάνω μύθους και καταλήγουν στο συμπέρασμα πως οι Δράκοι φυλάνε τα νερά ποταμών, ώστε κάθε επίδοξος ενοχλητικός να εξολοθρεύεται πριν βεβηλώσει την ιερότητα του νερού.