Το σκίτσο εικονίζει έναν ιερέα και το παπαδοπαίδι του, από κάποιο χωριό στα περίχωρα της Θήβας, όπως τους αποτύπωσε ένας περιηγητής γύρω στα 1828. Η ενδυμασία του ιερέα είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε σήμερα. Αποτελείται από τρία διαφορετικά ρούχα: έναν λευκό, κοντό χιτώνα, που αφήνει ακάλυπτα τα πόδια από το γόνατο και κάτω, ένα πιο κοντό γιλέκο από πάνω και τέλος ένα ακόμα πιο κοντό επανωφόρι. Στο κεφάλι φορά δύο καλύμματα, ένα είδος σκουφιού και ένα είδος κάπας, που καλύπτει το κεφάλι και φτάνει ως τα πόδια. Κρατά ένα μακρύ ραβδί και φορά καλτσες, αλλά δεν φορά παπούτσια, κάτι που πιθανόν μαρτυρά κακή οικονομική κατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για το παπαδοπαίδι, το οποίο είναι ντυμένο με παρόμοιο τρόπο, είναι μικρό σε ηλικία (όχι πάνω από 10 ετών) και φιλά το χέρι του παπά. Η εικόνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διδασκαλία της ιστορικής περιόδου της Τουρκοκρατίας, ειδικότερα κατά την περιγραφή της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια της δουλείας, αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν μετά την απελευθέρωση, μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. Επίσης ενδείκνυται για τη διδασκαλία της εξέλιξης της ενδυμασίας στην Ελλάδα.