Στο βιβλίο του Γάλλου ιστορικού και δημοσιογράφου Ρενέ Πυώ (René Puaux, 1878-1936) “Grèce, Terre aimée des Dieux” (Ελλάδα, Γη αγαπημένη των θεών), που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1932, περιγράφεται το έβδομο ταξίδι του στην Ελλάδα το 1930, στη συμπλήρωση της εκατονταετίας από τη δημιουργία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Εκεί περιλαμβάνεται και η συγκεκριμένη αλληγορική παράσταση. Σύμφωνα με τη, γραμμένη στα γαλλικά, λεζάντα της αποτυπώνει την Ελλάδα η οποία εμπνέεται από το πνεύμα της ελευθερίας και εξεγείρεται σπάζοντας τα δεσμά της, ενώ οι δυνάστες της κατακεραυνώνονται. Η Ελλάδα προσωποποιείται και απεικονίζεται ως νεαρή γυναίκα με αρχαιόπρεπη ενδυμασία που, με σπασμένες τις αλυσίδες της, απευθύνεται προς την, επίσης προσωποποιημένη, ελευθερία. Η τελευταία κρατά λάβαρο με επιγραφή στα γαλλικά με το οποίο προτρέπει τους Έλληνες να αφυπνιστούν. Οι καταπιεστές της Ελλάδας, Τούρκοι, κείτονται νεκροί στο έδαφος, κεραυνοβολημένοι, μαζί με τα άλογά τους. Ο ουρανός φαίνεται ανταριασμένος, ενώ η όλη σκηνή εκτυλίσσεται σε αρχαιοπρεπές περιβάλλον όπου δεσπόζει ένα άγαλμα της Αθηνάς πάνω σε βάθρο με την κουκουβάγια. Μπροστά του υπάρχουν σκόρπια αρχιτεκτονικά μέλη, μια λύρα, τεκτονικά εργαλεία και πάπυροι με τα ονόματα Ελλήνων ποιητών. Στην ασπίδα του αγάλματος, καταγράφονται φημισμένοι αρχαίοι Έλληνες ήρωες (Λεωνίδας, Μιλτιάδης, Θεμιστοκλής, Αλκιβιάδης, Περικλής και Κίμων). Στο βάθος δεξιά διακρίνεται, επίσης, ένας δωρικός ναός. Στις τέσσερις γωνίες της παράστασης υπάρχουν, τέλος, εγγεγραμμένες σε τριγωνικά πλαίσια, οι λέξεις Θρησκεία, Πατρίδα, Δόξα, Ευημερία στη γαλλική γλώσσα.