Φωτογραφικό πορτραίτο του συγγραφέα Ανδρέα Λασκαράτου, το οποίο χρονολογείται το 1895. Είναι τυπωμένο με την τεχνική της φωτοτσιγκογραφίας, μιας μεθόδου των γραφικών τεχνών στην οποία χρησιμοποιείται το φως για τη χάραξη του σχεδίου. Η φωτοτσιγκογραφία (που συχνά συγχέεται εσφαλμένα με την χαρακτική τσιγκογραφία επειδή και στις δυο περιπτώσεις χρησιμοποιείται πλάκα τσίγκου που οξειδώνεται) ανήκει στην κατηγορία της αυτοτυπίας / ομοιοτυπίας και άρχισε να αναπτύσσεται στην Ευρώπη από το 1865 και μετά. Ο φωτογράφος/χαράκτης στην περίπτωση αυτή μεταχειρίζεται το ράστερ, ένα πλέγμα μικρών κουκκίδων σε παράλληλη οριζόντια και κάθετη διάταξη. Οι κουκκίδες αυτές είναι εμφανείς στην τελική εκτύπωση. Στη φωτοτσιγκογραφία, αφού εμφανιστεί η αρνητική φωτογραφική εικόνα, η θετική πια παράσταση τυπώνεται πάνω σε πλάκα τσίγκου, η οποία γίνεται ευαίσθητη στο φως με επίστρωση κόλλας ζελατίνης (λεπάς) που περιέχει διχρωμικά άλατα. Ύστερα από την εκτύπωση, το σχέδιο της τσίγκινης πλάκας εμφανίζεται σε ειδικό διάλυμα (ιώδους χρωστικής) και ακολουθεί οξείδωση, η οποία διαβρώνει τα σημεία της τσίγκινης πλάκας που δεν έχουν προσβληθεί από το φως. Στη διαβρωμένη αυτή πλάκα είναι ορατό πλέον (με τις κουκκίδες) το σχέδιο που πρόκειται να εκτυπωθεί σε πολλά αντίτυπα (σε εφημερίδες, βιβλία κλπ). Αρχικά το αποτέλεσμα των εκτυπώσεων αυτών ήταν ασπρόμαυρο, ενώ αργότερα άρχισαν να γίνονται και έγχρωμες φωτοτσιγκογραφίες. Ο Ανδρέας Λασκαράτος (1811-1901), που εικονίζεται στη φωτογραφία, ήταν σατιρικός ποιητής και πεζογράφος από την Κεφαλονιά. Σπούδασε νομικός, αλλά εργάσθηκε κυρίως ως δημοσιογράφος, ενώ παράλληλα έγραφε ποιήματα, δοκίμια και ηθογραφικά κείμενα που καυτηρίαζαν έντονα την ανηθικότητα, την αδικία και την υποκρισία της εποχής του. Μεταξύ άλλων, καταφέρθηκε εναντίον των πολιτικών και της ανικανότητάς τους, ενώ πολέμησε σκληρά τις θρησκευτικές προλήψεις και δοξασίες, κυρίως δε την αυθαιρεσία της θρησκευτικής αρχής. Εξαιτίας των σατιρικών βελών του και της δριμείας κριτικής του κατά του επίσημου κλήρου αφορίστηκε από την Εκκλησία (ο αφορισμός ανακλήθηκε λίγα χρόνια πριν το θάνατο του). Αρκετά έργα του είναι αυτοβιογραφικά και αναφέρονται στους διωγμούς που υπέστη. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του συγκαταλέγονται: "Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς", "Ιδού ο άνθρωπος ή ανθρώπινοι χαρακτήρες", "Ποιήματα και Ανέκδοτα", "Απόκριση στον αφορισμό".