Το διήγημα αυτό του Π. Ταγκόπουλου μπορεί να αξιοποιηθεί στο μάθημα της Λογοτεχνίας, προκειμένου οι μαθητές μέσα από ένα ευθυμογράφημα να γνωρίσουν τις δύσκολες καταστάσεις που καλούνται να ζήσουν οι άνδρες στο στρατό και στον πόλεμο, αλλά και τις δυνατές ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες που προκύπτουν από αυτές. Το κείμενο αναφέρεται στη σχέση δύο φίλων συστρατιωτών στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου. Προτείνεται λοιπόν να διαβαστεί το κείμενο προσεκτικά και να συζητήσουν οι μαθητές τη σχέση των δύο αντρών αλλά και τον περιορισμό της ανθρώπινης ελευθερίας σε συνθήκες πολέμου. Καλό είναι να γίνει σύγκριση με άλλα αυτοβιογραφικά κείμενα στρατιωτικών εμπειριών, όπως το απόσπασμα «Η μυστική Παπαρούνα» από το μυθιστόρημα «Η Ζωή εν Τάφω» του Στρ. Μυριβήλη. Έτσι οι μαθητές θα αντιληφθούν πως η ανθρώπινη φιλία και συμπαράσταση βοηθά τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τον πόλεμο με αισιοδοξία, ενώ αντίθετα η μοναξιά οδηγεί αυτούς στην απελπισία. Τέλος, καλό είναι να δοθεί έμφαση και στις αφηγηματικές τεχνικές, όπως είναι η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η εσωτερική εστίαση, η πλαστοπροσωπία κ.α.