Ποίημα ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της σύγχρονης εποχής, του Κωνσταντίνου Καβάφη (Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1863-Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1933), με τίτλο «Ένας γέρος», του 1897. Το ποίημα ανήκει στην περίοδο 1896-1904 και στα «Αναγνωρισμένα» ποιήματά του. Είναι γραμμένο σε έξι στροφές και η κάθε στροφή έχει τρεις στίχους. Η ομοιοκαταληξία είναι πλούσια και ομοιοκαταληκτούν οι δύο πρώτοι στίχοι κάθε στροφής και ο τρίτος της μιας στροφής με τον τρίτο της άλλης. Στην πρώτη στροφή, ο γέρος είναι καθισμένος στο βάθος του καφενείου, μόνος με την εφημερίδα του, αναπολεί και θυμάται. Στην τελευταία στροφή, ο ίδιος γέροντας είναι καθισμένος στην ίδια θέση, με την εφημερίδα μπροστά του και κοιμάται. Στις τέσσερις ενδιάμεσες στροφές, ο γέροντας αναλογίζεται τον χρόνο που γλίστρησε τόσο γρήγορα μέσα από τα χέρια του. Συνειδητοποιεί ότι τα γηρατειά συνοδεύονται από περιφρόνηση και μοναξιά και όχι από σεβασμό. Όλοι τον αποφεύγουν και θεωρούν ότι δεν έχουν να πουν κάτι μαζί του. Αναπολεί τις μέρες που ήταν νέος, ωραίος, δυνατός, έξυπνος, με μυαλό και με λόγο. Η ζωή ήταν μπροστά του και πίστευε ότι θα προλάβαινε να την χαρεί, πριν του φύγει. Αλλά ώσπου να το καταλάβει, αυτή πέρασε αστραπιαία και με πίκρα μονολογεί ότι άφησε τις ομορφιές της ζωής να του φύγουν, με την πεποίθηση ότι υπάρχει πάντα χρόνος να υλοποιήσει αυτά που θέλει. Ο χρόνος όμως έφυγε πολύ γρήγορα και τώρα ο γέροντας σκυφτός και μισοκοιμισμένος, επιθυμεί να κάνει πραγματικότητα αυτά που ονειρευόταν, να διεκδικήσει μερίδιο στις χαρές της ζωής, αλλά δεν μπορεί και λυπάται για αυτό. Η ψυχή θέλει αλλά το σώμα δεν μπορεί να ακολουθήσει. Το ποίημα περιλαμβάνεται στο «Ημερολόγιον του Σκόκου», στο τεύχος του έτους 1898. Το εξέδιδε ο ίδιος ο λογοτέχνης, Κωνσταντίνος Σκόκος, από το 1886 έως το 1918 και το χαρακτήριζε ως "Εθνικόν Ημερολόγιον, Χρονογραφικόν, Φιλολογικόν και Γελοιογραφικόν". Τα σημαντικότερα ονόματα της ελληνικής λογοτεχνίας της εποχής εκείνης φιλοξενήθηκαν στις σελίδες του περιοδικού, του οποίου η κυκλοφορία διεκόπη κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών της εποχής.